Atam ! !
Biliyoruz..
Senin sayende kurulmuş bu güzel vatan
Amma
Ne senin kıymetini bilenin var
Ne de senin sözlerini tutan! !
Sessizlik vardı ortalıkta.
Çıt yoktu.
Konuşmak yasaktı.
Mistik bir havayı solumaktan başka.
Yalnızca bir annenin eli dolaşıyordu başında titremekten yorgun.
Gözleri desen kan çanağı.
Kan kırmızıydı yüzleri
Belliydi günlerdir süren ayazın esir aldığı
Korkudan yüreği titriyordu.
Baktım!
Göz bebeklerinde yakıcı bir karanlık vardı
Dudaklarından kopup uçuveren çapkın tebessümüyle,
Bu gün tanıdık birine uğradım
Çoktan beri görmezdim kendisini
Çoktan beri, ondaydı’ da şu aklım
Gidip buldum, gördüm kendisini.
Evinde oturduk, biraz dertleştik
Hissediyorum.
İçimde oluşan depremin yıkıntılarını
Harabeye dönmüş benliğimi, bin parçaya bölünmüş yüreğimin olduğunu
Perişan, halimden.
Hissediyorum..
Birer, birer çıkıyor cansız bedenler sözün bittiği yerlerden.
Ülkemin kalbinin attığı bu nokta,yaslara bürünmüş
Ve halk şaşkın üzgün.
Bekleyişte ses yok, cevap yok kimseden
Ailelerdeki ağlamalar,yaslardan başka.
Çocuklar ne olduğunu anlamadan hıçkırarak ağlamakta
Vatanın bağrına, saplanmış hançer
Çıkmıyor ne yapsan, kan gölü her yer
Ne bela bir şeymiş; şu terör denen,
Gözyaşı bitmiyor, her yerde makber.
Belaya saplanan, vatanın bağrı
Aylardır doğmayan güneş
Doğdu nihayet, girdi açık bıraktığım penceremden
Önce nur sandım
Sonra yüzlerime vuran, ışıklarla aydınlandım
Ve!
Bir anda çoktandır açmayan güller açtı yüzlerimde
Dön gördüm onu.
Mahallemizin kızıydı
Sultan.
Karşıki kaldırımdan yanında bir arkadaşı gidiyordu.
Üzerinde hala aynı renk elbisesi,
Yürüyordu arkadaşları ile.
Sultan der’ ki ben alayım
Gül dalında, bir koncayım
Dağa taşa, güz gelince,
Gökyüzünde bir turnayım.
Sultan der’ ki, ayak yalın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!