Erken doğan güneşler gördüm
Köylerde
Ve!
Çıplak ayaklar gördüm parmakları kınalı
Sen!
Yatağında horul, horul uyurkan.
Gece çökerken gündüzün üstüne
Oturmuş gündüzün köşküne
Ses yok itiraz yok.
Kaynaşmış geceyle gündüz birbirlerine.
Şehir suskun
Ve sokaklar sessiz
Bir memleket vardı, her yıl gittiğim,
Anam babam yok diye, gitmem yıllardır,
Onlarla güzeldi, sılam dediğim,
Aklıma gelir onlar, canım yanardır.
Bir hemşerim vardı gördüm gezerken,
Bir bıçak saplanmıştı, nasıl olduysa bağrıma.
Yarılmıştı yüreğim, ortasından.
Sızım, sızım sızladı sonra, her yerlerim.
Dizilmişti boncuk, bocuk terler dökerken kelimeler boğazıma.
Konuşamıyordum.
İyi bak şu gökyüzünün,
Sırlarla dolu, uçsuz bucaksız gizemli derinliklerine
Baktıkça sen,
Acizliğini bulacaksın çaresizliği hissedeceksin kendinde
Ve düşüneceksin,
Uzun, uzun gökyüzünün derinliklerine bakarken
Gül yüzünü görmeye geldiğim bir güzelin
Görür görmez yüzünü, vuruldum can evimden
Yüzlerinde gamzeden benleri, görününce
Konca sandım eğdim’ de kokladım düşünmeden
Aldırma, gönül yangınıdır bendeki yangın
Söndürme bırak, kor gibi olsam’da yanarken
Yansamda, yanarken küle dönsem’de sonunda
Söndürme bırak, kor gibi olsam’da yanarken.
Ben çöllere düştüm susadım sevda yolunda
Sevincimdir nefesim
Yeter’ki, başka bir engel çıkmasın
Ben Allah’tan, bundan başka daha ne isterim
Yeter’ki
C.Allah beni’
Bundan geri koymasın.
Sevmeye hakkın yok, biterken ömrüm,
Ey benim zavallı, biçare gönlüm.
Gel vaz geç zaman yok, az kaldı ömrüm,
Şimdi sen seversen, zor geçer günüm.
Gün hazan./ Son vakit, ne oldu sana,
Sevmez mi sanırsın beni, ben çok seviyorken
Gönlümdeki sensin, seni sevdim güzelim ben
Ben gönlümü verdim sana, gel sen beni üzme
Gönlümdeki sensin, seni sevdim güzelim ben.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!