Ahmet Yozgat Şiirleri - Şair Ahmet Yozgat

Fakir Şair, Hep Şairdi
1/:
Fakir şair, hep şairdi
Sokaklarında kaldırım şiirleri döşeli
Ve bacalarından beyitler buhurlanan
Bir kasaba hayallerdi her zaman.

1/:
Bir
Mecnun
türkü
çığırır ya
dağlarda

1/:
Hakikaten,
Güneş aşık adamı sever...
O yüzden doğacaktır seven oldukça...
***
Ya bal,

A/:
Ben bir deli şairim
Gül eken çöplüklere...
Kimi zaman yaralı bazen uzak bu kente
Baharları içerek betondan kaselerle
Dört mevsimi doğrayıp kehribar tespihlere

1/:
Sorma halam oğlu başım belada
Üstüme üstüme yürüyor geçmiş...
Bakma halam oğlu can katarıma
Alnım toz toprak saçlarım çamur
Yağmış üstüme kristal yağmur

1/:
Yüreğimi yüklenip
Taşıyın katar katar.
Uzağından gül ektiğim diyara...
***
Serin ak ellere, destanlar serin.

1/:
Hayal dünyasına giden son kervancı
As beni de develerin boynuna,
Çan diye,
Canan diye...
***

1/:
Dalıp mermerlerin kutupdan yüreğine,
Ağustoslar içmiş gibi terlerim bir akşam saat.
Şakağımı sürüp avcımın mavzerine,
Yol üstüne çizerim ömrümün üçgenini.
Sümkürürüm paslı dağlara,

1/:
Görmeyin beni rüyalarınızda...
Görmeyin beni efendiler...
***
Ne kavrayın ellerimi bayramlara hürmeten.
Tökezleyip ardınca düşe kalka koşmayın,

1/:
İhmal etme beni Leyla ey,
Zühul hali yakışmaz sana...
Çünkü say ki bir zühalsin gökyüzünde...
Yani altıncı seyyaresin ışığa yakın...
***