Ahmet Sargın Şiirleri - Şair Ahmet Sargın

SÜRMELİ (2)

Yozgat 8. Birinci Olan Şiir

Sürmeli Festilavinde ilk 5’e giren ve ödül alan şiirler

Yedin beni bitirdin
Üstüme sıkıntılar getirdin
Kalmadı mecelimi yitirdin
İki gözü kör olası yoksulluk!

Neye attımsa boş çıktı elim

Seviyorum diyorum sevgilime,
Sevdiğimi bir türlü anlatamıyorum!
Yalancıktan gülüyor yüzüme,
Doya doya yüzüne bakamıyorum! ..
Gözler yalan söylemez diyorlar,
Kara gözlerini unutamıyorum!

İnsanoğlu uçup giden bir kuş misali
Bu diyardan bir yiğit geçti.
Yiğit akıp giden su misali
Bu diyardan bir yiğit geçti.

Davranı da deli gönül davranı

Söyle dost, siz hiç Yozgat'ı gördünüz mü?
Gelip bir yudum serin havasını alıp,
Doya doya teneffüs ederek Çamlığı,
Buz gibi soğuk sularını içebildiniz mi?

Sürmeli Lokantasında bir akşam vakti,

Yunus misali akıp da çaglarım
Güz gelmiş işte bozulmuş bağlarım
Kışa dönmüş şimdi yazım, baharım
Tipi, borana boğdurmayın beni.

Bırakın susmasın haykırsın sesim

Umutlar yorgun, umutlar çaresiz,

Bedenler kırgın, ışıklar sönük,

Çözemiyorum günün hallerini.

Elazığ Hazar Şiir Akşamları programı mükemmel bir programdı. Şiir ve edebiyat adına örnek gösterilmesi gereken bir şölendi. Bence bir çok şiir programına örnek gösterilmesi gereken şahane bir organizasyondu.

Daveti alınca bu programa mutlaka gitmeliyim dedim. Kayseri’den Bekir Alim beyi arayarak nasıl gideceklerini sordum. Trenle gideceğiz, dediler ve bana da yer ayırdılar. Birlikte düştük yollara… Maceralı bir yolculuktan sonra vardık Elazığ’a… Hiç gitmediğim, merak ettiğim bir şehirdi burası.

Elazığlı dostlarımız bizi sıcak bir ilgiyle karşılayıp otelimize ulaştırdılar. Mavi Göl; Hazar Gölü’nün kıyısında turistik güzel bir mekân. Şairlerin karşılanması, otelin güzelliği, şairlere verilen değeri ve programın güzelliğini müjdeliyordu. “Hazar Şiir Akşamları”nı çok merak ediyordum.

Yokluğunu hissettim içimden,
Hayalimde yaşatıyorum.
Gözlerim boşluklarda,
Şimdi onu arıyorum.
İnsanoğlu anlamadan,
Gelivermiş bir boşluğa,

Yüklenip kervanın henüz kalkmadan
Ey gönül kendine gel, kenide gel!
Ölüm fermanın da henüz çıkmadan
Ey gönül kendine gel, kendine gel!

Tazedir gül yüzün solacak bir gün