Ahmet Öztek Şiirleri - Şair Ahmet Öztek

Sevdim bir tanem seni, her şeyden çok.
Kalbime saplandı sevdan, sanki bir ok.
Ant olsun, sözlerimde bir kelime yalan yok.
Sevdim bir tanem, seni her şeyden çok.

Sana gelmek istiyorum, kapın açıksa.

Zifiri geceler bir ömür boyu yasta da olsa,
Divane gönlüm aşkından hasta da olsa,
Yollarım tükenmese, her defasında başta da olsa,
Ben sefaletin koynunda seni yaşayacağım.

Şu sevdam bitmese kalbimi hep yaksa,

Gönlümde karamsar bir divane, yüzümde sahte gülüşler
Gündüzleri dalgınlık, çaresizlik, geceleri korkulu düşler
Ne yalan söyleyeyim; beni bu hale koyan boş sürtüşler
Mazim bir bambaşka, önümde her kararan gün başka

Yıkılan; bir gençliğim, bir de ayaklar altında ki gururum

Çok şeyden ödün verdim,
Üstüme daha fazla yük yükleme.
Kırılırım bir servi gibi, bükülür boynum.
Süzülürüm kanadı kırılan kuş gibi,
Serilirim ayaklarına.
O an benden bir şey bekleme.

Bu senin için zihnime yerleştirilmiş nadide güzellik
Bu senin için nasırlı ellerimden dökülen naçiz temizlik
Bu kağıtla buluşan kömür karası
Yüreğimin pası
Gönlümün yarası

Kaç aydır kapında, bir parça huzur aradım.
Kağızman, ben senin sevilecek bir yönünü bulamadım,
Her şeyimi kaybettim, nefretler, kinler içinde kaldım,
Kağızman ben senin sevilecek bir yönünü bulamadım.

Toz toprak içinde, yuvamdır, diye sinene sarıldım.

Ben seni çok arıyorum.
Dinmiyor bir turlu gönlümdeki ateş.
Ben seni çok arıyorum.
Olmuyor yalnız gecelerime bir arkadaş
Çıkmıyor çaresizliğime ortak, bir eş
Ben seni çok arıyorum.

Aklımda yalnızlığın zirvesi,
Gönlümde çıldıran son sabrımın çilesi,
İçimde sevdanın cilvesi,
Ne vuslatsız zamana düştüm sevdalım.

Göz yaşlarım çaremi ki tükenmeyen derdime.

nasıl geçecek bunca günler
bilemiyorum
yalnızlığın denizine terkedilmiş dalgalar gibiyim
coşuyorum kendi kendime
nasıl dineceğim bilemiyorum

Nasıl ki bir damla kaybolur denizde.
Sorulan her soru cevap bulmaz bizde.

Sırrımızı dağlar bilir, el bilmez de.
Atılan her adım çare bulur, derdimizde.