Ahmet Öztek Şiirleri - Şair Ahmet Öztek

Yalnız gecelerim bitmek bilmiyor
Çaresizlik her an gözlerimin önünde
Ne yapsam, ne etsem keder beni terk etmiyor
Hasretin son damlası, feryadın son gününde

Muhabbetten Sıkılan Düşler, 19 Kasım 2001

Ben karayazılı
Ben boş şeylere sevda besleyen mazlum
Her gönülde bir efkar gecelerimde boğuşur
Ben yıkık perişan
Kahrolan yüreğim

İçimde kabaran duygular soldu,
Kahrım geceden daha siyah.
Ömrüm boş hayallerle doldu,
Gençliğim elden gidiyor eyvah.

Kahverengi saçlarım yıldızlardan parlak.

Alnıma dayanmışken,
Onca çilenin içinde aşkın silahı.
Kalem yazmasa ne çıkar,
Kalmaz bende kimsenin ahı.

İçimde yırtılan duygular,

Sensizlik, bir yalnızlığın başlangıcı.
İçerde ahenkle inen gözyaşları,
Ve lapa lapa yağan kar sesleri,
Loş bir ışık bulunmadı, karanlık göğsüme.
Yalnızlıklar boğuşsa da, çökse de üzerime
Seni bekliyorum,

GÖNLÜMDEKİ ÖFKE

Şu an; en sitemli yaşlar döküldü,
gözlerimden yere...
Ne endamlı geceler,
Nede suskun bakışlar,

Yazım kara yazılmış, ben neye gülem
Yolum karlı, bir dostum yok kime gidem
Ne ağlayam ben şansıma ne diyem
Yıkılan çehrem gönlümde sevda oldu.

Muhabbetten Sıkılan Düşler / 4 Mart 2001

Duygulandım ağlamak istiyorum.
Geceler gözyaşımı gizlesin ne çıkar.
Çok sevdim hıçkırıklar boğazımda
Düğümken o da özlesin ne çıkar.

Yırtık Duygular / 24 Nisan 2002

Bakma nefsim devrana, rahman arşın sahibi.
Hamd-u sena etmeli haslet, nur aşk’a tabi
Üşenme! İslam şiarı, geçmeli üstünden
Her zamandan çok daha lazım yarana nebi.

Ravza’da solumak, aşığın olurken anı

Yıl 1997
Bir temmuz akşamı
Dışarıda serin bir hava
Ve kulaklarımda çınlayan bir patoz sesi
Uğuldar da uğuldar.
Yanımda ayağı topal bir masa