Ahmet Kemal Şiirleri - Şair Ahmet Kemal

İSTANBUL

İstanbul’da yaşar
Fatih’in kavakları
Mahzun ve kederli

Bin yıllık aşkımız bizim
Bin yıllık sevdayı büyütüyor gözlerin

Ölüler ölüler rüyanız sizin
Hayatla doluydu dünyanız sizin

ÖLÜNÜN KAYGISI

Kalakalmış bir ölüyüm şimdi ben ortalıkta
Uzansam nemli soğuk topraklara upuzun
Örtünsem sessizliği yorgan gibi üstüme
Dalsam rüyalara kadar ezeli bir uykuya

SANA ŞAH DAMARINDAN YAKIN ALLAH,

Sana şah damarından yakın Allah
Sana senden daha yakın olan Allah
Ve ey sen Allah’ın kulu ve kölesi olan
Ve Âdem’le Havva’dan kalan

İKİ KİŞİ BİRLİKTEYİZ YALNIZLIKTA

İki kişi birlikteyiz yalnızlıkta
Üç kişi birlikteyiz yalnızlıkta
Ve karısına küsmüş biri
Hakikatlerle birlikte ve yalnızlıkta

İNSAN O MUHTEŞEM TASARIM

İnsan o muhteşem tasarım
Onu al oradan götür buralardan
Ah onu al oradan götür buralardan
Tespihini elden bırakmasın

KABİL Kİ YANLIŞIN VE YALANIN KUTSANDIĞI



Kabil ki yanlışın ve yalanın kutsandığı
Kabil bu şaşkın aciz insanlık

ELLERİ BAĞLANAN BEN SİZİNLEYİM SİZİNLEYDİM ESKİDEN

Elleri bağlanan ben sizinleyim sizinleydim eskiden
Adalet beklentisi vardı
Uykusu ağır mı ağırdı
Çağ merhamet yoksunu çağdı

BEN KİMİM HAYRET EŞİĞİNDE

Ben kimim hayret eşiğinde
Seni gördüm hayret eşiğinde
Alır gider beni sevda
Öfke büyür büyür

ÇOCUK BU NE YAPACAĞI BELLİ OLMAZ
1
Çocuk bu ne yapacağı belli olmaz
Taşı taşa taş katar
Taşı göle taşır
Taşır göle taş katar