Ahmet Kemal Şiirleri - Şair Ahmet Kemal

EĞİTİM YAZBOZ TAHTASI


Eğitimi yazboz tahtası haline getiren zihniyet hala değişmedi. Bürokrasinin yönetimdeki krallığı eğitimde de sürmekte. Bizim bürokrasimiz yanlışlarını düzeltmez, doğruları aramak gibi bir derde düşmez. Onun varsa yoksa kişisel menfaatleri önemlidir. Her zaman krallığını sürdürmek için bir yol bulur. Eğitimi bugünkü hale getiren ve hala bir yazboz tahtası olarak kullanan zihniyet bu bürokratik hegamonik kesimdir.
Bu hegemonya Batıyla içli dışlıdır. Milletin menfaatleri yerine kendi menfaatlerini düşündüğü için batının azatsız kölesidir. Çünkü kişisel çıkarını orada bulmuştur.
Her iktidar değiştiğinde o elinde dosyalarla gelir, yeni bakanın kafasını karıştırıcı, onu pohpohlar, eğitimde devrim yapacaklarını söyler. Bu şerefin zat-ı alilerine ait olduğunu söyler. Her yeni Bakan’a olduğu gibi bu Bakanı da kendilerinden geçirirler.

HATİCE NİNEM NAMI DİĞER BABAANNEM


KANGALA sülalesinden. 3. Kız kardeş ve 3 erkek kardeşin en büyüğü. Yoksulluk yüzünden geç evlendirilmiş. Hoca sülalesine gelin gitmiş, yırtıcı çalışkan bir kadın.
Damat adayı Topal Ahmet Hoca’nın gönderdiği portakallar eve varmadan kurnaz öğrenci kayınbirader tarafından yenip bitirilir, iki tarafın da bundan haberi olmaz.
Kocasına bir çok çocuk veriri. Çocuk vermekle kalmaz onun evini, tarlasını çekip çevirir, ahırını bakar. Ayran yapıp yağını biriktirerek yerler satın alarak torunlarını bile abat eder.

ŞİİR OKURUNA NOTLAR

1


Şiire başlayışım çok iddialı değil.herkes 18'inde şairdir 20'sinde bitirir.ben onların bıraktığı yerden başladım.ilk şiirimi lisede yazmıştım. Hece ölçüsüyle idi. Kompozisyon dersinde hocamız şiir yazmamızı istemişti. Son dörtlüğün son mısraını yazamamıştım.sonra ne oldu nasıl oldu şiire başladım hatırlayamıyorum. Herhalde Sezai Karakoç'u tanıdıktan onun şiirlerini okuduktan sonra başladı bende modern şiir hevesi.yıllar sonraydı.ikinci fakültede öğrenciydim. Şiirlerimi toplayıp bir defter yapmıştım. Kasımpaşa'da bir otelde kalıyordum öğrenci arkadaşlarla bir öğrenci misafirimiz vardı Ankara'dandı herhalde. Şiirlerimi ona okudum. Ses çıkarmadı. yıllar geçti fakültede bir kıza aşık olmuştum. Alevden Güller 1-2 ve benzeri şiirleri yazmıştım. O yine gelmişti. Bu kez yeni şiirlerimi ona okudum. İşte dedi şimdi oldu. Bunlar gerçek şiirler. Bu kız senin şair olman için görünmüş sana. Kara sevdaydı. Hiçbir zaman yüz vermedi bana. Ben onun acısıyla bir sürü şiir yazdım.

EY KENDİNİ FİRAVN SANANLAR

Ey kendini Firavun sanan Haman’lar
Ey adını okyanuslardan alanlar
Ey Yunus’a çağdaş olanlar
Ey Mevlana’yı arayanlar yeniden

Nostaljik Bir Gezi

Yıllar önce gittiğim bu yerler bir daha gitmek nasip olmuştu. Fındık toplamak için gittiğim bu aileye kız vermiştim. Düğünde karşılaştığım Yaşlı Nine ölmüştü. Bu ninenin evinde kalmış, onun yemeklerini yemiştik.
Ani bir ölüm haberi biz yıllar önce gittiğin 10, 15 gün kaldığım, havasını soluyup ekmeğini yediğim yerlere gitmek zorunda kalmıştım. Sularında yüzdüğüm melen üzerine baraj yapılıyordu. Ama bu matem gününde sıla özlemi yapma imkanım yoktu. Gözüm hiçbir şey görmüyordu. Ninenin erdemli hayatını öğreniyordum. Bu beni büyülemişti.
Daha sonra yeniden gelecektik. Abimle dünür sözleşmişlerdi abim bu yerleri baraj suları altında kalmadan görmek istiyordu. Yıllar önce gittiğim bu yerlerle ilgili anılar zihnimde canlandı:
‘’Lise sıralarında öğrenciydik. Yılsonu tatili fındık toplama teklifi geldi komşumuzdan. Tabi kabul ettik. Üçkardeş ve mahallemizden birkaç kişiyle Adapazarı dolmuşuna bindik. Yolda tekeri patladı. Bekledik, şoför değiştirdi lastiği. Yola koyulduk.

SON DURAK


SON DURAK

ŞİMDİ BEN KENDİMİ NEREDE BULSAM

Şimdi ben kendimi nerede bulsam
Git git soluklaşan gri bir rüyada
Serin bir rüzgardır serinliktir adı
Şimdi ben kendimi nerede bulsam

VE ŞAİR

Ve şairler ömür boyu
Biriktirip
Şiir sularında inci

LEYYAR

Kendi gözlerinden çık gel Leyyar
Çık gel
Seni bekliyorum Leyyar
Seni bekliyorum

ÖFKE

Toplumsal Öfkenin Oluşumu ve Dış Dinamikler

Asırlardır Devletleri (Yönetimleri) tehdit eden en önemli faktör bu toplumsal öfkedir. Bir kaynadı mı durulmak bilmez. Yöneticilerin yanlış hareketlerine bireysel tepki koyamayan, buna güç ve cesaret bulamayan yığınlar bir araya gelerek bir güç oluştururlar ve kurulu düzene karşı öfkelerini şöyle veya böyle kusarlar.
İşte büyük küçük bütün devletleri tereddiye uğratan, giderek parçalayan ve tarih sahnesinden süpürerek çıkaran bu toplumsal öfkedir. Bu öfke ne kadar uzun süreli ve birikimli olursa yönetimler için o kadar tehlikeli olur. Sessiz büyük kitlenin sessiz ve derinden biriktirdiği bu gaz bilinçli bir şekilde boşaltılmazsa tehlikeli olur ve büyük yıkımlara sebep olur.