Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Yenildik zamana

Şu zaman sel gibi sili süpürdü
Hangi ateş yanıp yürek kavurdu
Rüzgar gibi dört bir yana savurdu
Ne dost kaldı gönül nede sevgili

Yeter

Yağın balın senin olsun
Barakamı yıkma yeter
Bana saray vad eden hey
Ekmeğimi bölme yeter

Yetim kuzular

Uçtu bülbül baykuş konar
Konar ha konar sevdiğim

Yıkıldım

Deli rüzgâr esti durdu canıma
Şaşırdım kendime yön bulamadım
Ayrık otlar türedi her yanıma
Tohumdum çorak toprağa ekildim

Yıldız

Yıldız tutmuş gökyüzünu
Aya döndürmez yüzünü
Yâre geçirmem sözümü
Gecemde karanlık yıldız - yıldız yıldız

Yine ahta bülbülüm

konma bülbül konma şu gül dalına
dal taşımaz kahrın gam efkarım var
aldanmam rengine sarkmam dalına

Yine bu sene

Bir çift turnam gelir avaz avaza
Karlar erimiş haber salar yaza
Bülbül yuva yapmış bataklık saza
Şu felek çarkında yine bu sene

Yok şikayetim

sesinden yıkılsın varsın ortalık
her sözün olsun bana ukalalık
aydınlığımsın istemem karanlık

Yoktun vara gel

yetmez yandığım yetmez
serin sularından nara gel ha nara gel
vefası gözümde kalan vefasız
sevdiğin sevdadan yâr a gel ha yâr a gel

Yol dağları aşmalı

Kime sorsam şu dağların ardını
Çöl gösterip tozup geçip gidiyor
Ben bilmem mi o dağların ardını
Yıkılın dağlar ardınız görünsün