Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

Bilesin II

Öyle giyin kuşan kendin yenile
Bu hesapsız kaçışlar boş nafile

Bilin mi

sevmekten söz etme bana
ben yarama kurşun sıktım
ölmeyim diye, bilin mi

Bilmem

Saçlarından almışsın üç beş makas
Sönük sade elbiseler giyiyorsun
Kabuğuna çekilmiş gibisin
Gözlerindeki ışıkta yok

Bilmem kimin kimde nesi var

Almış başın bir deli rüzgâr
Katmış önün herkesi savar
Herkes birine yakar yalvar
Bilmem kimin kimde nesi var

Bilmen mı

Bir çıkmazım, bir kalkmazım, arada
Can çıkmıyor, kan akmıyor, yarada
Karda kışta, sürgün mü var, sırada
Deli gönül, sevda gönül, bilmen mı

Bin bereket

yaprak perhizinde koca orman
kuşun kursağı kaç gram çiçek özü
belimin çevrevsi kemer izi kırmızı
ah kavalkemiğim hiç çalmıyorsun

Bi patlasam

Öyle berbatım ki
kurşun sıksan

Bırak suyu akışına

arkamda göz yaşları bırakma
sele kapılır giderim
kum tanesi gibi

Bir aşka düşür beni

Bulutların üstünde gezinsem
Uzansam tüy pamuk atlaslara
Gündüz pürüzsüz maviye gizem
Beni öyle bir aşka düşür ki

Git be ayrılık

İnce bir sızısın kara bağrımda
Dağlar dize gelir seni çağrımda
Gözlerin boğuyor beni uykumda
Uyuyamıyorum kabus yakamda