Ahmet Çiçek Şiirleri - Şair Ahmet Çiçek

Hadi gel,
Bir bardak demli çayım var,
sen içerken ben şiir yazarım sana,
Yeni kelimeler dökerim avuçlarına,
Susuzluğunu dindirecek yağmurlara dualar ederim,
Belki yaralarına üflerim usulca,

İsli camlar ardında sessiz acılarım vardı
Ömrüm katre katre buhar olur akardı
Neden sonra dağılır ruhum; titrer, üşürüm
Hasretin yangın olur yüreğime dolardı

Gözlerinin sürgünü bahtıma kara kıştı

Saklanır tenhalarda bağrımdaki acılar
Ve sürgün bir okyanusun kalbi kadar
Parelenir sokaklarda ölüm ansızın
Gün gelir gölgelerde umutlar yanar

Ölü bir bedende başlarken haykırışlar

Giden gitti; kırıldı gülün mahzun dalları
Delisiyim gülün; hasretiyle ağlayan
Hangi tutku derebilir yanağında alları
Ağlıyor yüreğimde o kocaman çağlayan

Sen ki kumrulara eşlik eden yabancı

Senin şehrinde ayrılık vardı
Uzaktan bakardım haberin var mı?
Kalbimin enkazını yalnızlık sardı
Uzaktan severdim haberin var mı?

Seni öptüğüm yerde başladı her şey

Yeniden dünyaya gelsem seherde
Yorgun bir sevdaya bağlama haddat
Güvercinler vurulur gün battığı yerde
Koynumda kuşları vurdular haddat

Vur gürzünü içimde kardelenler büyüsün

Kalem kalem çizgi misin sen nesin?
Resim desem tuval desem değilsin.

Cevher cevher maden misin sen nesin?
Altın desem elmas desem değilsin.

bilir misin,
yakup’un ıslak mendiliyle silerim gözyaşlarımı her akşam,
yunus’u susturan rüzgar bana da uğruyor arada bir,
eyyup’u yoklayan yara içerimde bir yerlerde kanıyor,
ne kadar kavuşamamış varsa ağlıyor yüreğimde,
bir varmışım bir yokmuşum gül bahçesi gözlerinde,

Pazartesine seninle başlardım
Her çiçeğe bir öpücük kondurup
Büyülü rüzgârlarla dolaşırdım

Salı sarhoştur biraz
Takılıp kalır gözlerinin güzelliğine

Ben bu elden gider isem
Adım kalır
Sanma ki sessizliğim
Ve çaresizliğim
Ardımda kalır