Ahmet Çiçek Şiirleri - Şair Ahmet Çiçek

Yazdığın son mektup elimde gülüm
Her satırı bende saklı duruyor
O meyus suskunluk ne de ellerin
İçimde yalnızca gözlerin uyuyor

Ne yokluğun bende baki kalacak

Ağlarsa bir bahçe bir damla suya
Bülbüle inat güllere sor beni
Katranlı yüreklerde can veren asuya
Yaralı bir kuşun kanadına sar beni

Yüzüme bakarken bile fırtınalar koparan

Anla ki hiçbir şeydir yaprak yaprak sözlerin
Anla ki ne çok şeydir damla damla gözlerin
Göğsümün kafesinde bir kuş çırpınışıydı
Sözlerin ve de gözlerin bir muamma savaşıydı

Bir günahın zerresine gözlerin düştü yekten

gözleri dünyama kayan yıldızlar grubu
tutuşan bir alev, bir su gibi geceden
bir hançer at boynuma inceden inceden
çek bağrımda kana susamış çiçekleri
adını bağırsam mı kor dudaklı heceden

Ne kadar zamandır tufanda bekliyor ruhum
Elbette mizanda benim de duyulur ahım
Köpük köpük bir duvara çarpar gibi dalgalar
Çakıl taşlarına döndüm; bilmem neydi günahım

Tufan koptu; çatladı ve yıkıldı dünya

Aşkın nice hallerini terk ettik gözyaşımızla
Göz sarhoş gönül sarhoş ölüm gibi yaşamak
Karanlık açıyor güller öldürdük ellerimizle
Gül sarhoş gülşen sarhoş son dem gibi yaşamak

Yedi kapılı bir handı gönül durağımız

Söyleyin o yâre meylim kalmadı
Dört kitap üstüne yemin ederim.
Su olup aksa da seyrim kalmadı
Bakamam bir daha yemin ederim.

Ne bahar ne bahçe güldendi özün

yüreğindeki çocuğu yaşatmak istiyorsan;
toprağına su katacaksın…
yüreğindeki çocuğu yaşatmak istiyorsan;
belki ellerinde tutacaksın…
inan ki …
yüreğinde yaşatamadığın o çocuk öldü