Ahmet Çiçek Şiirleri - Şair Ahmet Çiçek

Sonra bir gün
Yalan da olsa
Kapımı çal
Ellerin pervazlarım okşasın
Sabahlarım olsun gözlerin
Çakıl taşlarına bıraktığın izler

Hani diyorum
Bi çıkıp gelsen
Elinde umudun
Üzerinde beyaz elbisenle
Yüzüm sana dönük
Bir sokak lambası altında

Bedenimi nehir yapmış akmışım,
Kimler geçti ben ardında bakmışım,
Kaç limanda ne gemiler yakmışım,
Günahlar ah! revan olmuş günahlar.

Soluksuz bir yaşama hayal olmuş dalmışım,

Kirpiğine can veren yağmurlar nerde gülüm
Göğün hangi katına gözlerin vurur senin
Oysa kaç ırmak kabardı içimde gülüm
Taşıyor bedenimi karanlık gözlerin senin

Senin her nefesin bir fırtına koparır

Say ki…
Beni sen öldürdün
Çatır çatır kopardın içimde büyüyen fidanları
Köklerimde biriktirdiğim yağmur damlaları hasretine yol aldı
Yazılmamış mektup gibiydi sözlerin
Hangi hikâyeme eklesem bilmem ki

…gideli
aynalar yüzüme eski
sakallarıma karışmış şiirlerim
sığıntı gibi yaşadığım bir bedende
gömleklerim kolalı
…gideli

Gayri layık değilsen gülşene
Ne dikenine dokun ne gülü incit
Bir şarkın, türkün yoksa gönlüne
Ne sözüne dokun ne dili incit

Sönmeyen kordur ayın, yıldızın

Ah kalbim!
hani ta ezel vaktinde benimle beraberdin,
utangaç günahlarıma üfleyip saklayacaktın bir yara gibi,
sonuçsuz kalan varlığıma nokta olacaktın,
eşsiz öfkelerime akıl,

Tasalanma yiğidim, dert etme kendine
Zaman zor, insan zor bil Ahmet abi
Kabullen kaderi derdim ya hep sana
Varınca makama gör Ahmet abi

Esen şu fırtınada ilk durak sensin

Akrep ve yelkovandan öğrendim
Ölümcül bir virüs gibi oynarken yüreğimde
Parça parça kopardığı
Adımı unutturuyor
Gözlerinde gezerken
Ve yollar beni terk ediyor