Kudretimizin aşmaya yetmediği, garipselleşmiş
Bize uzak, doğduğu yere uzak
Sudaki görünmeyen soğuğun ürpertisi kadar net
Netlik ötesi idrak edilemeyen gerçek
Anlı İnanmazlaşmamış, kabul görmemiş gerçek
Firavunun ki gibi zamansız
Pençelerinin ardında
Siyah laleler
Kanatlarında aheste nameler
Ay ne kadarda bir bütün
Bu gece inceden kalbimde hüzün
Bütün odaları kapanmış
Usulca iniyorum karanlık merdivenlerinden hayatın
Üzerimde soğuk bir tedirginlik
Elimi alamıyorum geçmişimden
Tutuyorum ucundan hayal perdesinin
Kestirmiyorum indiğim tapınağı
Nedir üzerine yüklediği gizemin kaynağı
Mephisto
Mezarlıklar gölgesinde gün ışığı miyavlayan ucube
Etini kemirdiği insanların yüzündeki tebessüm
Patikalarda yolunu tırmalayan tek ayaklı karganın sesi
Her yerimde peydahlanışın tazeliği vazgeçilmez sevgili
Son şairin son şiiri ve saçmalık…
Son şairin son şiiri
Ölüm üzerine yalnızlık ağıtı
Ağıt gölgesinde raks eden hayaller
Gözyaşı kıvamında kahkaha tufanı
Bugün yine yeni bir gün
Hayallerin koynunda uzun bir gecenin ertesi
Zebanilerle sevişmenin yorgunluğu ter kıvamında
Yorganım kefen ağırlığında sarmaşık ruhu üzerinde
Sarılıyorum iyice ölümün özlemi bu da sanırım,
Parçalanmış cesetlerden arta kalan organlar
İstanbul ve martılar…
Akşamüzeri kızıl mı kızıl
Siyah peçeleri, minareleriyle camiler
Uzaklardan alınmış bir kare
Önümde kum saati
Elimde bir kalın sicim
Tertemiz doğmuş halde
Hayallerinden bir salıncak
Ayakların gök yüzünde
Tutunduğun kuru bir ağaç
Hatıra,
Kirli sokaklarında Arnavut kaldırımları, paspal Çingene çocukları, yollar delik deşik.
Bin yıllık mezar taşlarında kadim hissedarlar, dar sokaklarda kayıp zamanlar
Surlar delik deşik İstanbul körpe yavru, sarsılıyor boğaz sanki boyalı eski ahşap beşik
Çalıkuşu
Titriyor zaman gözlerinin ardından
Her karesinde geçen anın
Sabah seninle uyanıyor
Tatlı sesinle bir namaz vakti
Hiç uyumamışçasına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!