Ahmet Çelik Şiirleri - Şair Ahmet Çelik

Dünya küçük bir anlık koyu ağaç gölgesi
Uyku ağır basınca gün palasta dediler
Yaratılan canlının iz bırakan bilgesi
Sevdayla buluşunca haber nasta dediler.

Eylemin has görevi nefeslerin arası

Sakın ha yakma gülü sen istersen yan bülbül
Deli deyip sevdiğim benden akıllı çıktı
Ruhum azap içinde feryadımı duy sümbül
Gönlüm virane şimdi zalimin biri yıktı.

Balyoz gibi tokaçlar şu kafama inerken

Kalktığında karnı aç kuş meşrepli deliler
Mezarda sakin yaşar kalabalık ölüler
Ati derdi olmadan canla sever deliler
Hesap yapmaz yarına deliler ve ölüler.

Seni ağlatan sebep ona gülme nedeni

Dost kelamı su gibi edebiyat döktürür
Kimisi canın yakar dişlerini söktürür
Hele deve dikeni yerlere diz çöktürür
Her küp içindekini dışa doğru sızdırır.

Alim olmak gerekmez yolda yürümek yeter

Ölümle dans ederken tek dertleri bu vatan
Bulduğunda yediler kaynamış buğday aşı
Korku nedir bilmeden dim dik giderken atan
Gelecek yavrulara yapmalıydık biz aşı.

Annelere doymadan ağızda süt kokusu

Tarihin altın sayfalarında bir durak
Konup, göçenlere taç olmuşsun Ceyhan’ım
Tarifte aciz kalıyorum seni anlatarak
Çünkü sen; Tarih içinde tarihsin Ceyhan’ım.

Misafir olanlarına her şeyini vermişsin

Sen Korkarak uyandığım sabahın
Umutlarıyla oluşan aydınlık gibisin
Rüyalarıma karışan kâbusun
İçerisinde attığım çığlık gibisin.

Sen Geçmişimde karanlık yasakların

Çok güzel diyorlar sensiz dünyaya
Bir gün yaşamadım ki ne bileyim
Kitaplar yazıldı sonsuz sevdaya
Okuyamadım kime ne söyleyim.

Hasret yüce dağlara yol olurmuş

Şu gençlik heveslerim biterken pare pare
Her kapı çalışında gözler seni arıyor
Bir noktada duruyor garip miskin biçare
Her hayat yarışımda gözler seni arıyor.

Çöl misali yandıran dağılsın susuz arkın

Büyük acı yaşattın sen iki bin on altı
Bombalar patladı dur diyemedik ecele
İçte dışta düşmanlar yedi onulmaz haltı
Örsen de yıkılmaz sur bitirdik bak gücele.

Bellekleri alınmış canlı bomba çocuklar