Ahmet Bektaş Şiirleri - Şair Ahmet Bektaş

Aşık çeker aşk acısını,
Maşuk değil...
Şikayet aşıktan maşuğa...
Maşuk kıyar da aşığa,
Aşık kendine kıyar, kıymaz maşuğa.
Maşuk çirkin olsa,

Berr/in

“Her nefesimiz aşka doğru gider bizim. Ve aşk, nefesimizde bulur gerçek nefesini (Bizimledir nefes alıp verişi aşkın! ...) *

Aşk aldı, içine çekti bizi…

Bilgelik

“Arife tarif gerekmez”

Bilgelik çok şey bilmek değildir, bildiklerinden emin olma veya bilmediklerinin farkında olma halidir!

Bulduğunu Bildiğine Vermek 2

“Öyle sanıyoruz ki geleceğimizi karanlık enerji belirleyecek.”
“Karanlık enerjinin kökeni ve doğası hiç kuşkusuz bugün temel fiziğin en büyük muammasıdır.”
“Dolayısıyla gözlemciler, kütleçekime bağlı toplaşmayı ölçerek evrende gözlenen geniş ölçekli yapıyla,tutarlı yegane düz evrenin, enerjinin yaklaşık %70’inin karanlık enerji olduğu bir evren olduğunu ve karanlık enerjinin az çok kozmolojik bir sabit gibi davrandığını bir kere daha doğrulamışlardır.” Hiç Yoktan Bir Evren; Lawrence M Krauss

Davara Zararı Yoksa Yapabilirsiniz

Yeni moda toplumdan soyutlanmış yerleşim bölgeleri açısından şöyle bir durum var; küresel sermaye kendine rakip görmediği ticari alanları (Konut gibi) yerel teşebbüse bırakıyor. Yerellik küresel açıdan ülke bazında. Rakip; kimya, enerji ve hazır gıda sektöründe değilse ne yaparsa yapsın gibi bir durum var.

Bir fıkradan bozma misalle anlatıyım; çoban dağda koyunları ("Davar" denir halk arasında) otlatırken çekim yapan televizyoncuları görmüş. Merakla sormuş nedir bu yaptığınız. "Belgesel çekiyoruz" demişler. Çoban, belgeselin manasını anlamamış ama belli de etmemiş. Koyunlar açısından endişelendiği için sormuş: "Davara zararı var mı? ".Televizyoncular "Hayır, davara zararı yok". Bu cevaba sevinen çoban "Davara zararı yoksa işinize devam edebilirsiniz".

Dağlar

Dağların bağrı lime lime,
Gözüm zirvede…
Ağır ağır geliyor gölgesi üzerime,
Buluta saklanır Güneş;

Çile

“Çile” dendiğinde, Necip Fazıl Kısakürek aklıma gelir “Çile” şiir kitabını severim özellikle onun. Çilesi, fikir çilesi elbet…

Bakın ben bu konuyu çıplak ele alıyorum! Geniş açıdan yani kimsenin tercih ettiği çileyi de yadırgamam aslında. Yani insanlık için çile çektiğini söyleyene sözüm şudur; “Kardeş herkes kendi çilesini çeker! İnsanlık için kimse çile çekmez! Ya da lazım değil, çekmesin! ”

Eşeğin Kulağına Su Kaçırmak


Fıkra olarak dinlediğim bir hikayeyi aklımda kalanıyla yazıyorum.
Vakti zamanında serseri dolaşan biri ücra bir köye uğrar bakar ki köyde cami var imam yok. Ahali de bu konuda bilgisiz. Camiye imam olup yolunu bulmaya karar verir. Namazları da saçma sapan tekerlemeler söyleyerek kıldırır, zaten kimse bir şey anlamadığından durumu idare eder. Ta ki köye şehirden göçen biri namaza gelene kadar! Adam durumu anlar ve hocayı uyarır; “Hocam bu nasıl namaz kıldırmak, ben şehirde böyle görmedim seninki başka” der. Sahte hoca durumu kurtarmak için; “Sus, sesini çıkarma, kimse bir şey bilmiyor, bundan sonra sen imam ben müezzin; ikimiz yolumuzu bulalım! ” der.

Dişi

“Güzel olan sevgili değildir, sevgili olan güzeldir.”*

Aslanın artığını sinsice gözlüyor bak sırtlan.
Herkes sırasını bekliyor böyle kurulmuş düzen.

Dışlanmak

Dış destekli diktatörleri yine dış destekle muhalifler yıktı. Yani diktatörü de muhalifi de aynı güç destekledi. Bunun sonucu ne oldu; potansiyel ve yer üstü yer altı kaynakları dış destekçilerin kontrolüne geçti, halk ise din ve mezhep çatışmasıyla kendi niteliksizliğini örtbas etmeye çalışıyor. Tabi ki dış desteksiz savaşamayacağı için dış destek verenlere de kaynaklarını kontrol etme hakkı veriyor. Sarmal daha da ağırlaşınca sadece protesto bilen ve din mezhep savaşı yapan bir toplum kalıyor. Kaynaklar, sanayi ve ticaret destek verenlerin kontrolüne geçiyor eğitim de yapılamıyor. Yeni nesil de gösterilen hedefe taş atarsa, protesto ederse cebine para konuyor! Canlı tampon haline gelen çaresiz insanlar birbirini kendi kardeşini dışlıyor! Bu hale üzülmemek mümkün mü? Ama üzülmenin faydası olmaz ki...

Ahmet Bektaş