Ölümü uğradığı bir
Duraktır, her toprak
Ki bilir her insan
Topraktan gelmedir
İşte bu yüzden
Gece boğulurken her şafak
Nesnelliğini yitirmiş bir sabahta
Beklemek, bir ölümü izleyerek
Ki sanki canlıyım der
Her gece, şafakta ölerek
Aydınlık bir kefen içinde
Kalın bir kitaptım
Sayfalarımı kopardılar tek tek
O çekti sen çektin
Çektiler çektiniz sayfalarımı
Bir kabım kaldı artık geriye
Onu da bana bırakın.
XXI
Bağnaz yobaz din der iman der
Mekruh günah farzdır vacib der
Oysa bilmez şeytana uşaklık yaptığını
Herkes kaçarken hep kafir der.
Düşük zamanlar manifestosu;
Eksik harf, erken gecikmişlikler.
Yanlış soru, iki kalp hecesi
Ular mı ulamaz mı birbirine.
Lokomotifsiz vagon
Üşüyen vagon
Gidiyorsun karanlıklara
Gidiyorsun durmadan
Kaybettin lokomotifini
nicedir üzengileri
.......takılmış atımın.
takibindeyim
....Azrail katarının.
kırbaçlar elde,
.......lakin yetişmek
Köprücük
zaman kırsal çocukların metropolünde
geçiş derinleşirken hüzne
eksilenler artarak çoğalıyor
düşünürken seni
korktuğum başıma geldi
başını kaybettim
tuttuğum ipin
şimdiyse yetişmek mi
kime? ne şekilde? ve ne için?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!