'herkes kendi içinde ölür'
kalabalıkda bir adam
yalnız
yürüdü boşluk da
kendine doğru
sulak mevsimlerde sırtlan türküleri, gelişen acılarımız
yollar, ağaçlar, bulutlar, sanrılar
ruh yalnızlık yazgısında karbon
tutulmuş orakların hasatları
...................................istasyon
.................geçiştik Tanrı
zamanın tamamlanmadan sunulmuş
..........eskizleridir
............her tarihi hata
ki bu yüzden kanatır
.........yaşandığında
acı çeken zaman değildir ama
Birinden hoşlanmak ne garip
Ona dokunmak
Soluğunu hissetmek hoşuna gidiyor
Yanında olsun istiyorsun
Yanında olmak istiyorsun
Ve yanındayken hiç hata yapmamak.
Bir kanat sesi duyardım
Sana senin kadar yakın olduğumda
Bir kuş sanırdım önceleri
Heyecandan kanat çırpan
Uçacak diye korkardım
Çocukça ağlardım ara sıra.
sonbahar ertesi
törpülenmiş düşüncelerde
hasret tuzakları
her fikir kendine zincirli
açılım açılım doğan çocuk
İlk karşılaşmamız
Bir alışveriş soluklanmasında
Bir köşe başındaydı
Aşkımızsa
Bir merhabanın ortasında başlamıştı
geçirgen saatler bunlar düşümde büyüttüğüm
hep bir iz var saksız güncemde
kimden kalmış bir ben bilirim
aşk değil ki bu dile gelsin
ötesinde bir şey
bilmem
bakma şişman görünüyorum
......yüreğim ağır gelir
taşıyamaz sonra ayaklarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!