Emrah Bekci 2 Şiirleri - Şair Emrah Bekci 2

Şöyle bakar dururum Cihan-ı Beşere…

Misal, gerçekten misal…

Koyun can derdinde, kasap et…

Sisli düşüncelerde gezerken sen…

Ben buğulu bir aynaya el sallıyorum…

Sen fark edesin bakasın diye bana…

Secrets buried beneath cold stones,
Whisper echoes of the old unknowns.
A broken bridge, its goal unmet,
Why it fell, no one knows yet.
Something is not right...

Gözlerinde doğan her gün, gönlümde akşam olur,
Her bakışın bir sızı, içimde sevda olur.
Sözlerine sarılırım, sessizlikte bulurum kendimi,
Kalbimdeki bu fırtına, seninle dinlenir durur.

Seninle her an başka, bir ömür yetmez bana,

Kimsesizliğimde, yalın yalnızlığımda,
Karanlıklar içinde yok olduğumda,
Ateşler içinde kor olduğumda,
Ettiğim duânın 'Âminisin'.

Beni ben yapan özümde saklı,

Uzak Şehirlerde

Senin olduğun uzak şehirlerde,
Nasıl süzülür kuşlar göğün derinliklerinde?
Adımların hangi taşlara dokunur?
Ve hangi dallar tutar ellerini sarılınca?

Bir düş gördüm ben, ruhum la mekan,
Vaktin ve cismin ötesinde bir an.
Varlıkla yokluk arasında ince bir çizgi,
Her şey geçici, baki olan bir aşk, bir de sevgi.

Denizin dalgaları öperken kıyıyı,
Ruhlarımız birleşti bir sonbahar akşamı.
Yıldızlar şahit oldu sessiz bir masal gibi,
Tanrı’nın huzurunda, inan aşkımız ebedi.

Melekler gökyüzünde süzüldü usulca,

Bir var oluşun feryat figanlarıydı doğuşumuz…

Sanki biliyorduk kirleneceğimizi…

Anladık; lakin dilimiz ermedi söylemeye…

Söz söyle gül aça,
Sûkut eyle bağ ola,
Kem bakma suretteki öze,
Sahibi var; var edilenin.

Emrah Bekci