İnsan ağlayarak gelir dünyaya…
Neden doğdum dercesine çığlıklar içinde…
Sonra büyümeye başlar kirlenmişler içinde…
Sistemle tanıştırır zaman, okulu bile vardır sistemin…
Küfrün hecelerini, harflerini öğrenir bilmeden…
Sonra ‘’BEN’’ demeyi öğretir sistem, ‘’BEN’’, ‘’BİZLER’’ oluverir…
Bizler oldukça, ‘’SİZLER’’ de olur karşısında…
Bir rekabet başlar madde uğruna…
Zamanın okulu, maddeyi elde etmesi için yıkmayı öğretir insana…
Yıkıp, kırmak, can almak, ‘’Yaşamak için ‘’BEN’’ demek için, ‘’SİZLERİ’’ ezeceksin der…
Bu okul kanla beslenir, sözcüleri ise melektir görünüşte…
Ama arif olan bilir ki, ‘’ŞEYTAN-SATAN-EL’’ de melektir gökten inen…
Sistem, acımasızların sistemi, soktumun (Çomak soktumun) sistemi…
Canlar alır masum, canları hiçe sayar kendi kanlı sermayesini inşa etmek için…
Kirlendi bu dünya canlar, her yer kenef kokuyor buram buram…
Kan kokuyor, şiddet kokuyor, barut kokuyor, insan olmayan insanı kurban edenler kokuyor…
Tanrı sınıyor diyorlar dünyayı, canlıları…
Masumun kabahati ne, sınasın mazbatayı elinde tutan ‘’SATAN-EL’’ in uşaklarını…
Az kaldı, terbiye için yine bir ‘’Tanrının Kırbacı’’nın gelmesine…
Lakin bu sefer kırbacın sapı girer, teslim edilen milleti adil yönetmeyenlere…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 20:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!