Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Ne derlerse kabullendim,
Hakaretleri hadsizleşti kabullendim,
Yargıladılar fikrimi çöpe attılar,
Yüzüme gizliden deliyi yaftaladılar,
Tetikleyen iyi niyetleri kötüye yordular,
Herşeyi sineye çektim kabullendim,

Saydamlaştırdı saçlarımı,
Güneş ışınları,
Vicdan tarıyor saçlarımı,
Azabımı rüzgârla dağıttı..

Mazisine denizin katıksız,

Hepsini dinledim zamanında,
Bu beni ilgilendirir ancak,
Hiç birine yaranamadık,
Eksik olsunlar artık..

Şaşırttı beni kalabalık,

Ancak kadere iman..;
İnsanı nice ağır yükün altından kaldırır,
Ölümün sessizliğine yıpranarak çağrıldık..

Çıldırtıcı bir gerçeğe,
Men edilmiş sonsuzluğun alacakaranlığına,

gerçekleri içime gömdüm,
olmak istediğimden uzaklarda görüldüm,
çamuru atıldı izi kaldı,
o izleri halen ben taşıyordum..

hayatı tecrübe ile öğrendim,

Gözlerim dehşetle irileşti,
Yüreğim öylesine titremişti ki,
Meşin kaplı günlüğü hemen kapattım,
Bunu yazan ıstırap dolu yüreğime baktım..

Kapalı gözlerim ardında,

Nereye varırsam olduğum yerdeyim,
Dünya küçük oysa insanın bencilliği,
Hakikati acı çekerek öğrendik,
Pişmenin kuralı bu bildik,
Kötü süratle gelse tecrübeye yorduk,
Yorulduk kaderin cilvesi dedik..

Sevdiğinin hoş sohbetine kanarsın,
Gönlünü kaptırır artık geri alamazsın,
Geç kaldın sen önce sevmeye,
Hata yaptın oysa sevmekle..

Güzelliğe kandın aşık oldun ya sonrası,

Hürriyetini aldınız özgürlük adına,
Kadını köleleştiren siz oldunuz medeniyet namına,
Çıplak etmekse kadını zorla medeni,
Sizler soyunun özgürsünüz, hayvanda çıplak oysa..

Kadın olmak zor yapamaz birşey,

heves ki ne heves..!
tutulur gencecik yürekler,
piyeslere ne bu tutku..!
ansızın,gafletin peşinden giderler..

ilgi ve alakaları zehirlediler,