Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

İhtilaf eden bedenler,
Ölümcül ruhda dirilen makber,
Bozguna uğrayan yüzler,
Gecenin Rahmetine yüz sürer..

Ayların sultanı yatsı vaktinde,

Sesim ağlıyordu gördüm kan ağlayanı,
Dudaklarım hüznün şekline büründü,
Akıyor gözümden tenimi yakan gözyaşı,
Kulaklarım titriyordu vicdanıma büzüldüm..

Ateş yağdı, döndüm müslümana baktım,

Avare geziyor hislerim,
Düşüncenin kendiliği,
Kâğıt üstünde çarpık gölgesi değil,
İtaatin emrindeyiz biz..

Eşsiz saatlerin kısalığı,

Her nesilde bir kahraman destanlara,
Bir gecede yüzlerce can verdi bu destan,
Her biri kahraman, her biri Ömer,
Demirden yumruk koca tanklara..

Silsile ilmek ilmek ihanetti,

Evrenin uzak yıldızları usulca ışıldadı gözlerinde,
Uzak durmayı başaramadığım o hissi minnet,
Göz pınarlarımı zorlayan yaşlarla birlikte,
İnfilak ediyordu içimde..

Gölgelerden ibaretmiş gibi hissettim o an kâinatı,

Cenneti gördüm evrende,
Uçsuz evreni çözdüm bakınca cennete,
Bir tozken samanyolu,
Bedenim bu tozda bir zerre..

Yaşlandı evren,

takvimlerde yırtılan bir hayatım,
yıpranan yıllarda eskiyen ömrüm var,
ben ölüyüm hiç yaşayamadım,
fikrimi takibe düşer düşlerim,
perdeyi kaldırıp baktığımda anladım,
herşey aldatmaca, sınanmışım..

Her geçen yeni gün, dünde eskiyor,
Kılım bile kıpırdamaz sanırsın,
Can derdinde kul cebelleşiyor,
Hakkım teslim edilmiyor..

Gömleği yırtık şu adaletin,

Bir dünya konup göçenlerin,
Acımadan tarumar ettiği bir oda,
Mâni olamıyorum bu akına,
Odam, sessiz sakin ve biraz sığca..

Zamane mahluk hiç dinlemez,

Öldürüldü devalarım,
Gülümsediğinde kalbim ağladı,
Soğuk iklim beni ürpertti üşüdüm,
Uygun esmediği zaman rüzgârın..

Denizin ufuk çizgisinin birleştiği nokta,