Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Bulunduğum külfet esaret,
Bulunulur cüssede cesaret,
Geçmişin yaralarında kendini kirlet,
İyiliğe edemem mazide minnet..

Hükümlerini dinledim hakkımın,

İçimi kalemle aracı etmekten bıktım,
Çare gelmez ki tek dostum onlardı,
Konuştuklarım anlaşılıyor olsaydı,
Anlardı zaman çoktan beni..

Kelimelere seni emanet ettim,

sevgiyi bilmiyorsun, etme o kapıdan girme,
sataştım muhabbete çirkeflik tattıranlara,
aşkı yanlış tanıtıyorsun,sen sevme,
yabancı kaldıkbilmeye,kaldı ki sevelim,
suallerde bir hiç iken,aşka tenezzül etme..

Zayıftı ama ahenkliydi sesim,
Yazıları okudum,
Anıtlarda yok oldu kalıntılarım,
Bir yaprak gibiyim çölde kuru..

Mavi gök, yağız yer arasında,

Eyleme II

sen gerçeğimin gölgesisin,
geldin, yeksan edip gitme..
zor oldu beklemek, yolunu,
sancıma köz atıpta gitme..

Zalim zulmü merkep yaptı ,
Gençliğim eyvah..
Ürkmüyor musun hâlâ,
Zalim zulmü merkep yaptı..

Sinemi vur duvarlara,

Ezanlar yaklaşan karanlığın,
Güzel kokulu gölgelerin habercisi,
Huzura açılan felah kapısının,
Ve birde aşkın..

Ezanlar yaklaşan şafağın,

Zaman nefsin hükmü,
Idare etmez mi aklın hükmünü,
Fâcir' oldu nesil zaten öyleydi,
Azgınlaştı nefis , oldu iblis kölesi..

Sağır kulak , dil , göz ,

Kibirli insan her biri fahûrâne',
Pişmanlık sığmıyor mu kasvetine,
Bir an zuhur etse evvâbine',
Hicab' duymaz fasık-ı mütecâhire'..

Eyledik fahşâya zuhur,

karalıyorum,bulduğum aradıklarımı,
resimler kadar karmaşık bir o kadar güzelsin,
dizelerimden seni koparsam,
fakir düşer dizelerim, ardından ben düşerim..

özlemledim sana bakamayışların yaralı ruhunu,