Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Önüm arkam,  sağım solum,
Baş üstümden tabana dolu,
Ne yöne dönsem zikri huşu,
Der... Allah, Allah, Allah..

Gökte uçan kuş,

Biz, ben dedikçe küçüldük,
Kibirli imtiyaza sürüldük,
Lüle ağzımızda, isyan ile tükürdük,
Beden hiç mi medet ummaz dergahından..

Namütenahi isteklerimiz,

Ritmi durdu, kalbim durmuyor,
Dili durmuyor, zikir ediyor,
Kadirisi nakşisi,
Süleymancısı menzilcisi,
Bak durmuyor, zikir eyliyor,
Hakkın ateşi, gönülleri kül eyliyor..

Bizi sensiz,
Cihanı bereketsiz,
Günahkârı merhametsiz,
Mazlumu rahmetsiz bırakma..

Kefil oldun rızka,

muazzam bir nizam gözat,
gökten yere evrene şahane bir icat,
inkar etmek mümkün değil bu eseri,
içinde kaybolmamak mümkün değil bu eserin..

yağmuz çiseler tekrar başa döner bu dünya,

İyiliğimi düşünerek alt üst ettiler..
Kulak kesilsin gönlüme..
Aklı selim düşün demek yerine,
Bahaneleri teslim etmesinler..

Yoruldum, bıktım, amacım nedir sorulmadı..

Düşündüm, ben kimim ?
Dünler unutuluyor yarınlar peki !
Düşündüm, kıranlar kalbi peki,
Nasihatler kulaklara küpeydi, duyan kimdi ?

Ey yabancı ! Yolun uzun ince,

Sabır en büyük umudum,
Kirleniyor gözüm önünde ufkum,
Aşınıyor kirli sözlerle kulaklar,
Zihin, kısır döngüyle solgun..

Oturuyor amaçsız insanlar,

bozuk düzenin esiri olmayacağım,
aksi olan her yola kol uzatacağım,
bildim, olmam gereken canilik,
emirleri, bizlere acımadan uygulandı,
ilk emirde elimin tersiyle iteklemeyeceğim..

Vurdum duymaz tavırlar,
Boşvermişlikler, sorumsuzluklar,
Takvimi sindire sindire yaşamak,
Ölüyormuş gibi oldum,
Ama ölmedim..