Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Acım aşırı yoğundu,
İşkence gören ruhumu soğuttum,
Ferahlamayı ümit etti,
İşkence çeken ruhum..

Duygu dünyam incindi,

Bağırdı içimdeki ses,
Arkama doğru savruldu hislerim,
Öfke kustum,
Ruhumu kirletme..

Gözyaşının zerresine şahit olmamıştım,

Deniz dürülmüş,
Dağ susmuş,
Ama dilimi tuttum,
Günler yüzünü asmış..

İçimde kırıklıkların çığlıkları,

Şeytanın zihne yerleştirdiği düşler geldi,
Kulağa müstehcen davetlerle fısıltılar geldi,
Yaramaz parmaklarım düşlerime dokundu,
Yabancı silüetlerle yolumu yitirdim..

Göle baktım, öteki yüzümdü,

Dışarıda hava ne kadar farklı,
Ne kadar saf ve berrak,
Sesler andırdı vahşi yamyamların çığlığını..

Kelimeler dilimizde dolaştı,
Şefkatli bir el okşarken saçları,

mazeretler yerine rüyadan uyanmalı,
kaç gerçek bir rüya kadar imkansız.?
hedefe varmayı zorlaştıran bilinç altı,
negatif duygularla karışıklıklar çöker anlamalı..

düşme hissi insanı sarsarak uyandırır,

Yaşam gücüm dalga gibi yükseldi,
Yükselen ayın zirvesinin yarı yoluna ulaştım,
Sonra çağrıyı zaman zaman tekrarladım,
Rüyalarım ile gerçek sık sık birbirine karıştı..

Mutsuzluğun tohumlarını atmış oldum,

Yazdım hikayelerimi içine dalın,
Içinden kendinize pay kapın,
Yorgun düşündüklerimiz,
Kendinizi bana salın..

Bahsettim sana kendimden,

Sersemlemiş halde yüzümden,
Kanın çekildiği hissedildi,
Tılsımı sıkı sıkı tuttum,
Fikrî neredeyse göle attım..

Ay ışığı doğruca vurdu,

Dilin söylemediği sözler,
İçimizde kanadı,
Kâğıtlarda kelime sergisi duygularım,
Kavi cesaretle debelendi sözler..

Merak aklımın asası,