Adnan Şerifoğlu Şiirleri - Şair Adnan Şe ...

boşalır gider herşey doludizgin soluksuz sorgusuz
karışır çokluğuna derin karmaşanın sonra ölür
bu bitimsiz çağıltı çalkantı silkinir zamanın tozlarından
geçip gider ölü sessizliğin kıyısına

hüznünü döker ufka şam
yeşil serviler kararır
küser mavi deniz

usulca gelir yalnızlık
kurulur can(otağ) ımıza

akşamın kasvetiyle sarmaş dolaşım
gelen geceye göz kırpıyorum arsızca
ve sızıyorum en ince damardan
rengimi bir gülün köklerine
bülbülün ağzından kan geliyor

varlığım varlığında
suya düşen buz parçası gibi
incecik telaşsız ak bir dumanla
karışır meçhul meşhur havana

ve sızarım aniden iç dünyana

ey gece
sen benim en
güzel sevgilim
hep senin içinde
kendimi bulurum ben

sen benim yar edilmeyen yarim
ince bileklim eşsiz seslim benzersizim

sen benim zahmetle inen rahmetim
zifir saçlım gece gözlüm seher kokuşlum

Yüksek empati sahibi kişiler ise yoğun bir duygusallığa sahiptirler, bu nedenle karşılarındaki kişinin acısından ve kötü talihinden çok etkilenirler. Örneğin, bu insanlar bir kitabı sadece okumazlar, yaşarlar; dolayısıyla potansiyel olarak büyük tehlike altındadırlar. Ancak güçlü bir karakter ve savunma mekanizması zarar görmelerine engel olabilir. Objektif ve gerçek gözlem yaptığımızda bu insanların bu dünyaya bilinen ölçülerde tutunamamış olduğunu fark edebilirsiniz. Bu tür insanların üstün pek çok özellik ve kabiliyetinin yanı sıra gereğinden fazla empatiye sahip oldukları için kendi öz haklarını gerçek anlamda koruyamamış olduklarını tespit edebilirsiniz ve sürekli karşısındakini hissetmeye çalışmaktan ipin ucunu kaçırıp, kendilerini savunmasız bıraktıklarını kolayca görebilirsiniz. Bu durumun patolojik bir hale gelmesiyle fazla empatiye sahip insanların, hayatlarının bir döneminden sonra bıkkın, bezgin ve kırgın olarak yaşamaya devam ettikleri bir gerçektir. Bu tür insanlar belki o güçlü savunma mekanizmasına sahip olmadıkları için, belki de bu savunmayı kullanmayı tercih etmedikleri için zarar görmeye devam ederler ömür boyu… (Nesrin Dabağlar/ Empati ve Ayna Nöronlar _İndigo s.48)


yorgun ruhlarımız ortasında sallanır dünya
umut ufukta kaybolan bir gemidir
çoktan silinmiş karaltısıyla

siz hangi rüyadan düştünüz gönlümün gerçekler köşesine
yarının izdüşümleridir gördüğüm karanlıklar içinde
zamanım bir yıldız gibi kayarken şu gecelerde
turnalar katar katar ne taşır böyle habersiz nereye
soyları bir bir tükenirken sonsuz ve soysuz avcıların merhametinde
tek tek düşer telleri kanatları kırılır türkülerde kalır sesleri

yüreğime akrepler indi
duygular göğünün en karanlık noktasından
kıskaçlarla kıstırıldı yüreğim
bir enfarktüs cehenneminden

sanki alatoo meydanındayım
günlerden pazardır
sen daha küçücüksün gülayım
elimden tutmuşsun yürüyoruz
gülüyorsun öyle güzel
-sadece çocukların güldüğü-