Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

Yolcu



ah yollar kararmasın gece gelmeden gideyim
tenha gülüşüne kasvet çöreklenmeden gideyim

şarkısı kaybolmuş şehir
döndüm işte
panzerlerle paramparça mitinglerden
kan bulaşmış sloganlar
rüzgarda savrulan bir pankarttı suratı
panik patladı

Uyumaz zulüm uyumaz
Çatal yürek üzre hançer
Günlerin yüzü kan sisi
Haindir kurt geceleri

Fırtınada yapraklardık

Zeliha Kıvamında

Her Yusuf çıkamaz içindeki kuyulardan
Her Zeliha kul olmaz kölesine

gece şimdi

yumurta sırından ince
ak kağıt kadar aç
kavisli
pembe
cömert susuşun
su –suz su

ŞEHRİN KÖPEKLERİ

Şehrin köpekleri gece lambalarının yanında hırlaşıyordu
Uluyan yalnızlıklar siyiyordu ahraz kaldırımlara
Bir şair tütüyordu atılmış bir izmarit gibi gecenin kör noktasında
Ateşi kızarıyordu

KILINCI KIRILMIŞ KAVGALARDA YARALI


türküler söylerdim
gün kızıl güllerle donatırken denizi
ay düşerdi enginlerin rahmine

Alevdir ağızda dil sözcükler yanar
Neylesen anlatılmaz çekilen acı
Yürek parçalanır can darmadağan
Taşar bir damla gözyaşına
Kan seli bir çığlıkla yıldırımlar savurur
Zaman suratına çarpan beton bir duvar

çalınmış saatler avladık zaman denizlerinden
gözlerimiz hırsızlama sevişmeğe başladı
yıldızsız gecelerde ışığına sığındım
ne dizeler döküldü kirpiklerinden

bizim oralarda geceler

Bir güzellik karşısında atılan çığlığın dallarında gül açar




bir çekirge irkilir ay yalnızlığımdan