Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

“kör olasın demiyorum”
zaten körsün sen
kan kusarak ölen kenar mahalleler
aynı kentte sana hesapsız uzak
teneke barakalar
ve kan susan dağlara

“tapınağı taşıyan iki sütun gibi”
halil cibran

SEN DİYORSUN Kİ BANA:

kamu bimarına canan-devayı derd ider ihsan...
Fuzuli

kara taşa düş düşüren tanrısal iyon arpları
cümle aşkları tüm bilir şafağın gül parmakları

Serin bir yel solur bulutların saçlarından
Bir ana elidir bozkırda bahar
Bir kaç yeşil dolaşır sarı kıraçta

Dil uyur mest olarak yar-ı dilara söyler
Gül susar şerm ederek bülbül-i şeyda söyler
Yahya Kemal

çöle düştü
payına bin çile düştü

dilleri dizlerine yetişir sarkıtsalar
boşluğu didikler dudakları

eşeğin kıçında sinek
tilkinin postunda bit
aslandan daha aslan

Onu tanıdım
herkesin bir
O
su vardır
saf gümüş olmalı teni
kırılır coşkunun omurgası

YALNIZLARLA SÖYLEŞİ



Yalnız evcilleştirebildiğin şeyleri tanıyabilirsin, dedi tilki, insanların tanımaya ayıracakları zamanları yok artık. Aldıklarını hazır alıyorlar dükkânlardan. Ama dost satan dükkânlar olmadığı için dostsuz kalıyorlar.

şarkısı kaybolmuş şehir
döndüm işte
panzerlerle paramparça mitinglerden
kan bulaşmış sloganlar
rüzgarda savrulan bir pankarttı suratı
panik patladı

Uyumaz zulüm uyumaz
Çatal yürek üzre hançer
Günlerin yüzü kan sisi
Haindir kurt geceleri

Fırtınada yapraklardık