Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

Ekim

gayri ben gider olmuşum
boşaltıp yerimi-göğümü
neyim varsa bırakarak yüzüstü
hazana dursun anılar

“ Camınıza Vuran Yağmur Damlaları Benim,Kapamayın Perdeleri...”


“Kanatları birbirine bağlı olan kuşlar uçamaz”MEVLANA

Yuvarlanan taş nereye varacağını ne bilsin..bilse de,durabilir mi..

kuru ekmeğe muhtaç kıraç
dudakları yarık kepir-aç biilaç
boynu buruk öksüz başak
yakalanmış ensesinden
ormanları talanlanmış kırgı bayır
kuru bir ağaçtan kalmış parmaklar

elinde ferhad külüngü
bağrından kaya sökersin
dağ günlerin sarplarında...
avısın süreklerin
vahşet cangıllarında ömür geçirdin
kaç kez öldün savaş alanlarında

Çağrı

akraba hüzünler buluşur bakışlarımızda
yoldaş acılar
beni koyup gitme böyle ıssızda
yaşamak bir uzun ağrı değil mi

akşamın pembe avuçlarında sarı bir yaprak
imlası bozulmuş bir dağın söylediğidir
kıracın bağrında toz burgaçları
arının pürene söylediğidir

böyle kent ulumaları içinde sevmek

o yırtıcı sessizlik ki acının sesidir
aslında her ayrılık ölüm denemesidir

yarılır yürekler yerle bir olur her şey
o bir felaket kuşu azrail kuryesidir

yıldızlar umuttan nakşedildi geceye ilmik ilmik
ay aşktan doğdu
bakmayın
surlarını coşkudan
sokaklarını düşten kurduğum kenti
bir anda yıkabilirim

BİZİ YEŞİL YAPRAKLI DALLARA ASTILAR


biz zamanın ipliğini eğiren kirman değil
ateşgâh gönüllerin yarasına derman değil

akşam düşer
anızlar uzanır gider
sarı bir sızı
yazıya ıssızlık düşer
suskunluk vahşi
orada kalırım ben