Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

ah vah kesilir sonunda
son yıldız da damladı gözlerinden yarama
o çılgın coşkulardan geriye
sözcükler bitiyorsa
beni
bir daha arama

yaşlı çınarların
dalları sızlar
yeşilini sararttıkça sonbahar
elveda dediğin yerde
yüzyıla keser anılar
bir rüzgâr çürür

çoban öldü dağda-günlerce bekledi köpeği başında-yapayalnız
BÜYÜK aşklarınız vardı-ölçtünüz-tarttınız -mış gibi yaptınız
YÜREKLERİNİZ mEkAnİk -rol kestiniz -aldattınız
SİZ...bir köpek kadar bile sadık olamadınız

adnan durmaz

kamu bimarına canan-devayı derd ider ihsan...
Fuzuli

kara taşa düş düşüren tanrısal iyon arpları
cümle aşkları tüm bilir şafağın gül parmakları

Serin bir yel solur bulutların saçlarından
Bir ana elidir bozkırda bahar
Bir kaç yeşil dolaşır sarı kıraçta

Dil uyur mest olarak yar-ı dilara söyler
Gül susar şerm ederek bülbül-i şeyda söyler
Yahya Kemal

çöle düştü
payına bin çile düştü

dilleri dizlerine yetişir sarkıtsalar
boşluğu didikler dudakları

eşeğin kıçında sinek
tilkinin postunda bit
aslandan daha aslan

Onu tanıdım
herkesin bir
O
su vardır
saf gümüş olmalı teni
kırılır coşkunun omurgası

YALNIZLARLA SÖYLEŞİ



Yalnız evcilleştirebildiğin şeyleri tanıyabilirsin, dedi tilki, insanların tanımaya ayıracakları zamanları yok artık. Aldıklarını hazır alıyorlar dükkânlardan. Ama dost satan dükkânlar olmadığı için dostsuz kalıyorlar.

şarkısı kaybolmuş şehir
döndüm işte
panzerlerle paramparça mitinglerden
kan bulaşmış sloganlar
rüzgarda savrulan bir pankarttı suratı
panik patladı