Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

çok şey geçer insanın başından
bizimle yaşlanan kara acılar
kasırga çılgınlıklar
geceler biliriz gündüz aydını
nice günler bağrına çivi çakılan
yürek sanki hançer kını…

söğüt yaprağı kapını aç bana
tomurcuğunu arala
gülünün kalbine al da arındır

bir yanın var ki
kelebek kanadından ince

uzaklar yok yürekler tavındaysa sevginin
incecik bir yerinden tutun zamana
o rüzgâr esmesin dalgınlıklarının köşebaşında
o yağmur yağmasın... tutuşur yorgunluğum
deli yürek- arsız güre
yine sağnak sağnağa

gece gelen bir konuksun kırsalıma
kekik kokan yellere benzeyişin bundandır
beklenmeyen yağmurlara benzer güzelliğin
çılgın bülbüller
kadim aşkları söylerken
şarkılarında

bu sancılı soluklar kaldı geriye
kamışlıkta inleyen acı bir rüzgar gibi
sırı erken dökülmüş aynalar tanımlar bakışımı
sular mı çekildi
anlamı ne bu kum sonsuzunun
belki dalgalarda nabız vururdu yaşamanın ahengi

çekme bakışlarını hazana düşmesin ömrüm
göklerin dokunmadan bedenim kalpsiz kalır
kor söner gece ulur yel kurur saat durur
şavksız ay şarkısızdır örtme kirpiklerini
gün solsun ve çağlasın gözlerinin çağlası
gülüşünsüz bataklık kesilir bütün yollar

bütün peygamberler oraları terk etti
bitti bütün vaatler
tekinsiz karanlıkta kördüğüm oldu yollar
güneşin ölümüne şahit oldu sömelek çocukları
artık güneşsiz bir dünyada yaşayacak doğacak olanlar
alışır mı karanlığa gözleri

ne kadar çok kafamıza doğrulmuşsa namlular
durduk yerde yakalanıp atılıyorsak içeri
adım başı soruluyorsa kimliklerimiz
her gün daraltılıyorsa tutsaklık yasaları
iş-ekmek –özgürlük çığlıkları boğuluyorsa
açlık çoğaldıkça yer gök polis kaynıyorsa

Yolcu

memelerinin vadisindeki leylaklara bir ay dökülür
atımı ılgarladım uçurumlarını göze alarak
gece karasında savrulur gider saçların arasından
yıldızlar yakamozlanan bulutlardan say

Ölü Yıldızlar

ölü yıldızlar
düşerken bakışıma
yol kıyısında ölmüş
itin gözlerindeki gibi