Minicik sevimli bir köpekti Figo. Ona süt verdiler önce, sonra okşadılar. Figo kuyruğunu salladıkça hoşlandılar. Havladıkça çok güldüler. Evlerine bile aldılar Figoyu.
Çok mutluydu figo. Oyunlar oynuyor, sağa sola zıplıyordu. Neşeyle ve sevinçle "insanlar ne iyi “ne güzel bu insanlar “diyordu.
Birden her şey değişti. Evin küçük beyi, tekmelemeye başladı figoyu. Oyun sanıyordu bunu Figo. Üstüne atlıyor küçük beyin, havalara zıplıyordu. Biraz büyümüştü Figo. Bahçeye attılar önce. Sonra tasma taktılar boynuna. Önüne etsiz kemikler yığdılar. Evin küçük beyi lütfederse bazen gelip oynuyor, bazen tekmeler savuruyordu. Ne olduğunu anlamadı Figo. Neydi bu Haller, sevgi değil, aşk değildi bu. Düpedüz bir işkence haliydi yaşadığı Figonun. Sonra Mahalle çocukları Figoyu taşladılar kahkalar atarak. Havladı, avladı ama gücü yetmiyordu Figonun baştan sona şiddet kokan haksızlığa.
Bir gün teneke bağladılar kuyruğuna ama ne çok acıyordu kuyruğu, aldırmadı. Ev sahibide bakmaz oldu yüzüne Figonun. Bir gün çözdüler zincirlerini Figonun, sokağa bıraktılar. Önce hoşlandı bundan Figo. Aç kalınca anladı sokakta kalmanın yalnızlığını. Hava soğuk ve karnı açtı. Günlerce dolaştı Figo. Karnı karnına geçmişti. Çok açtı hülasa. Ellerine baktı herkesin, ekmek verirler mi diye. İnsan kardeşleri yüzüne bile bakmadı Figonun. Hep dedikleri şuydu “Hoşt köpek. Kim bırakır bu itleri böyle sokağa. Ya bir çocuğu ısırırsa!"
Uyumak istemiyorum bu gün. Yalnızlığı baş taçı yapıp, düşünmek istiyorum. Yılların verdiği yorgunluğu bir yana atmak ve uykuyu uyandırmak, ağlamadan göz yaşlarımı kurutmak, karaya ak demeden, akı alıp kucağıma onu kendime katmak istiyorum.
Ah gece, ne karanlıklar gördüm, karadan beterdi varlığı, güzel resimlerle bezeyip tablo yaptım onu ben. Yıldızları ta uzaklardan yanı başıma taşıyarak şiirler yazdım, ne güzel olmuşsun sen diyerek sana metiheler düzdüm sana ey karanlık.
Akşamdan attığım çorabın teki,
Başucumda kitap, yanında bir su
Çerez artıkları boylu boyunca
Portakal kabuğu birde kokusu
Hani ayak yalın, sırtımda ceketsiz, sokaklarında başıboş öylesine gezdiğim geçmişim. Çocuktur deyip halimi normal karşıladığın, hasta yatağımda yatarken beni yok sayan geçmişim. Beni hatırladın mı?
Şimdi büyüdüğüm şehir ’in sokaklarından silinmiş bütün ayak izlerim. Ne ben kalmışım geçmiş günlerimden ne de o zamanın çok genç olan yeni hali sen!
Bu mektubum eline geçer mi bilmem, şimdi ki
Zamanla aranız nasıl desem? Boş ver, vazgeçtim ben sormaktan, nasıl olsa çoktan geçip gitmişsin sen! Hiç sorma beni, ihtiyar delikanlı Adnan Deniz'im ben. Deli poyraz gibiyim. Boş yere esip, gürlemekteyim vesselam. Ama geçmişim, halâ yanıyor içim.
Aklıma geliyor, geçmişteki o yoksul ve o gariban halim.
Hani ayakyalın,sırtımda ceketsiz, sokaklarında başıboş öylesine gezdiğim geçmişim.Çocuktur deyip halimi normal karşıladığın,hasta yatağımda yatarken beni yok saydığın geçmişim.Beni hatırladın mı?
Şimdi büyüdüğüm şehirin sokaklarından silinmiş bütün ayak izlerim.Ne ben kalmışım geçmiş günlerimden ne de o zamanın çok genç olan yeni hali sen!
Bu mektubum eline geçermi bilmem,şimdi ki
Zamanla aranız nasıl desem?Boş ver vazgeçtim ben sormaktan, nasıl olsa çoktan geçip gitmişsin sen!Hiç sorma sen beni,ihtiyar delikanlı Adnan Deniz'im ben.Deli poyraz gibiyim.Boş yere esip,gürlemekteyim vesselam.Ama geçmişim halâ yanıyor içim,
Tarihte en önemli olgu;olayları o günün şartları dahilinde değerlendirmektir.Bugünün şartlarıyla dünün olay ve kişilerini,yaşam biçimlerini yargılarsanız büyük bir gaflet ve yanılgıya düşersiniz.Onun için bir konuyu ve kişileri değerlendirirken o dönemin şartlarını ve kişilerin bu şartlarda yapabildiklerine bakmamız lazımdır.
O yüzden objektif tarih anlayışını benimsemeli,önyargılardan arınarak gerçeklere ulaşabilecek araştırmalar yapmalıyız.
Hangi gülde çiçek açıyorsan sen
Topla gel baharı orda bırakma
Kelebek olupta uçuyorsan sen
Her yanım çiçekli haydi uç bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!