Zamanı yaşayıpta,
Atılıvermek varya...
Kimseliyken,
Kimsesiz olmak.
Bakarken bakılmamak
İşte bu yok olmak.
Acının içinde gülen yüzün yok
Bizi bırakıpta gittin be yolcu
Açık gitti gözün diyeceğin çok
Sıranı sen bize sattın be yolcu
Yazmak bazı zamanlar çok zor. Çırpındıkça batmaya benziyor. Bazı kelimeler nazlı birer gelincik gibi sallandıkça sallanıyor. Beynimin içerisinde kelimelerin dansı başladığı anda bütün uzuvlarım sanki kendisini kaybedercesine darmadağın oluveriyorlar.
Yazamadığım günlerde isyan bayrağı açmış bir nefer gibi solumaya başlıyorum. Nerede kaldın ey ilham perisi! Bazen şiirsel kelimeler dökülüyor dudaklarımdan. Bazen yazdıklarıma kızıyorum. Bazende bu kelimeler benimmi diye şaşırıyorum. Ama asıl olanı bulunca yani ana konuyu, dudaklarımda tebessümüm hiç eksik olmuyor.
Yazmak, bütün ozanlarla, yazarlarla ve insanlarla paylaştıklarımı yeniden insanlara sunmanın en pratik yolu değilmi? Yıllarca öğrendiklerini saklayarak bir köşede birikimlerimiz yalnız bırakılır mı? Yazmak, bir dostla güzel bir sohbet edercesine, bir fincan kahve'yi birlikte paylaşırcasına yazmak.
Hangi şarkıyı çalmamı istersin,
Acı makamından ızdırap makamından.
Sahi en çok düşündüğün neydi?
En son kim çıktı yanından.
Kulakardı ettiğim düşünceler,
Hala çırpınıyor varlığımda.
Herşey günışığı gibi açık
Bir seni anlayamadım,
Bir seni sığdıramadım zamana.
Bir varmış bir yokmuş misali
Eskiyen biz miyiz zaman içinde
Yoksa zaman duruyor mu yerinde?
Kendini yiyor zaman belki bir yerlerde...
Tadını mı çıkarmalı zamanın
Canını mı çıkarmalı...
Zaman çıkarırken canımızı
Oturup ağlamalı mı?
Yoksa yoksa...
Bırakın yaşayalım mı?
Gelecek bir süslü bahar olacak,
Sönük gözlerinde öğle ışığı.
Düşlerin sinecek her günaydına
Yarına bir başka zaman olacak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!