Yazacağım herşeyi unutmak istiyorum. Yaşanmamış saymak istiyorum bütün yaşananları. Beynim zonkluyor, inanmak istemiyorum hiçbir şeye, ama bu gerçek.
Uykuyu karanlık dehlizlere attım, Gözlerimin suçu yok ama yüreğime yüklüyorum bütün acılarımı.
Belki bir bahar gelir uyanır bütün canlılar belki kurumuş bitkiler çiçek açar.Ama nafile bu gece
Sana uyku yok gözüm, sana rahat yok kalbim, kusura bakmayın.
Bir kaç gündür Ankarada,bir nevi tatildeyim.Burasi benim eski mekanım.Üniversite yıllarımın, hayallerimin başkentidir Ankara.Bir yandan geziyorum,bir yandan da gözlemleyip yazıyorum.
Öncelikle Üniversite yıllarının özlemini gideriyorum.Caddeler insan kaynıyor, Birleşmiş milletler sanki burası.Sanki biz kendi başkentimizde yabancıyız.Esnaf tabelaları aynı
Farklı milletler gibi çeşitli dillerde yazılmış ve
Bizler anlamaya çalışıyoruz.
Ne zaman seni anlatmaya kalksam, boğazım düğümlenir, gözlerimden yaşlar gelir, hüzünlenirim.
Ne zaman acılı bir şarkı duysam, ben o zaman,
Senin olduğun zamanlara dönerim.
Ne zaman bir sevgili geçse sahil kenarından veya yollardan, benim özlemlerim doruğa çıkar, çok özlerim.
Ne zaman seni düşünsem, geçmişin bütün hikayeleri canlanır, ben heyecanlanır, seni görmek için ıssız yollara çıkarım.
Ne zaman seni düşünsem, bir yığın Papatya olur
İnsan, iş başa düşmeyince öğrenmezmiş.Anne kavramı,o kadar geniş bir kavramdır ki,kişi onun kıymetini çocuk sahibi olunca daha iyi anlayabiliyor.
Anne,ne kadar ulvi bir kelime değil mi?Ona
ANNE
Bugün mevsimler üşüyor anne.Yerlere düşürülmüş,öpüpte başıma koyduğum bir ekmek parçası gibiyim şimdi.Bana kötülükten hiç söz etmemiştin,herşey güzel herşey iyi demiştin, hayatı ben yeni belledim anne.
Yılların geçişini yüzünden seyretmiştim, ama sen ölümden hiç söz etmemiştin,şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!