Ne yağmurlar bıraktın bulutlarda
Sakladıkların bir kere gülsün
Ne çok intihar etti yoksulluğumuz
Aç çocuklarla dolu
Masamızın en uç kenarında
Bende senin kadar oldum desem
Ne vardık,ne yoktuk
Bazen köşede mavi
Bazen çukurda siyah
Sen hiç yoktun
Bende ise hep yokluğun
Hani su çekilir de taşlar konuşur ya
Hüsran bıraktım arkamda,yalan olduğu kadar,dolandı yalnızlık. Şehirler yutuyorum şimdi, baş harfinle başlayan ve öyle biten;
İki katlı evler,üçlü ışıklar,bitmeyen çizgiler.
Işıkları yanmıyor evlerin,bense uzağım evimden...
Destanı okunuyordu günlerimin;
Öyle bir şehir ki bana benziyor şimdi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!