Adem Eray Kozan Şiirleri - Şair Adem Era ...

Bu akşam dolunay var cafe terasada,
Arnavut kaldırımları üzerinde tahta bir masa,
Saat on ikiyi vurdu vuralı,
Dağılmaya başladı kalabalık,
İki bakış kaldı, iki diyalog,
Biri dudaklarımızdan dökülen,

Sislerin tavanında bir geceye yaklaşıyor zaman,
Sırlar daha gizli, gözler daha uzak...
Kalabalık içinde yalnızlık geliyor geceyle...
Alıp başını gidiyor gündüz,
Bir ses değmiyor sesime,
Bir göz karşılaşmıyor gözümle...

Güneş; galiba dünya’ya âşık aramızda kalsın.
Benden duymuş olmayın ama
Her sabah tam zamanında ufukta beliriyor...
Akşam gidecek demeyin;
Ben de öyle düşündüm ama
Işığı geceleri ay ile birlikte hala buralarda.

Tutulacak bir yanı kalmamıştı artık ellerinin...
Senin için geçen, uykusuz gecelerin bir değeri kalmamıştı.
Yazılan her satır sadece benim kuruntularımdı.
Değeri kalmamıştı senin ruhunda...
Hükmü yoktu verilen sözlerin.
Cezası bana kesilmişti tüm suçların.

Sessizliği dinliyorum,
Bir gecenin koynunda...
Aklımda ipsiz sapsız hayaller,
Oyuncak arabalar gibi kurulmuş...
Kâğıt evler gibi yıkılacak belki de...
Kim bilir?

Mesafeler girmişti aramıza
Bir bayram sabahı heyecanını yaşamak için,
El salladığımız otogarın soğuk peronlarında.
Cam kenarında kahvemi yudumlarken,
Senden fiilen uzaklaşmanın verdiği hüzünle doluyordu içim.
Otobüsün verdiği her molada;

Yalnızlığınla doğdum bu dünyaya;
Islak ve kanlar içinde...
Şuursuz cümlelerim kazındı;
Tozlu zaman parçalarına...

Adımların seyreldiği bir yokuş.

Hayallerim bir kâğıda döküldü,
Gerçekleşmedi buruşturup çöpe attım...
Şimdi geçmiş yok hüzünler gebe değil ruhum,
Yeni bir sayfa açtım;
Kalemimi elime aldım...
Geçmişi kaleme alıp,

Yaşadığım şehrin sokakları anason kokuyor.
İçinde alkolü bol olan içkiler...

İçenlerin sarhoş olduğu yok aslında,
Tüm şehirler gibi bu şehirde beni sarhoş ediyor...

Düzenbaz kader oyunlarına yenik,
Zaman ve hayal parçaları...

Ruhların başka,
Kemiklerin başka yerde toplandığı dünyalar düzeni...
Akılda kalan...