Yar...
Hiçbir zaman istemedim senden ayrılmayı.
Hiç göze alamadım yalnız kalmayı.
Ben başlatmıştım, ama sen bitirdin...
Ah yar...
Kötü alışkanlıklarımın en güzelisin sen.
Nefes almayı unuttuğum an,
Bil ki senden o zaman vazgeçeceğim.
Hiçbir şey senin kadar uzak değilken,
Kalbimdeki en derin yaradır senden kalan.
Yine söylüyorum, hep söyleyeceğim;
Yaz
şiiri...
İstersen şairi
Tenkidden çekinme...
Mevsimini bekle
Ya da dök içini hemen şimdi...
Yine sensiz kederliyim bu gece.
Gözyaşımı siliyorum gizlice.
Boş sokakta dolaşırım delice.
Hasret yakar yüreğimi sinsice.
İnan ki, ben seni hiç aldatmadım.
Nerde bir sen görsem,
Aklıma geliyorsun.
Aklıma gelmen ışık,
Akımdan çıkmansa
Günde yalnızca iki kez doğruyu gösteren
Bir saat hızıyla gerçekleşiyor.
Hayal meyal hatırlıyorum yüzünü.
Yalandı ilk günkü gibi aklımdasın deyişim.
Gözlerini unutamam bir tek;
Deniz mavisiydi gözlerin.
Hep masmavi düşler kurardım ya,
Ondan kalmış aklımda.
Senelerden 2000’di,
Mevsimlerden ilkbahar.
Aylardan Nisan’dı,
Günlerden Pazar.
Takvimde 17
Senin için çok şey yaparım ama,
Uğruna canımı feda edemem.
Ömrümün sonuna dek severim ama,
Seni Allahımdan fazla sevemem.
Bu kadar üstüme gelme, ne olur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!