Adem Bayar Şiirleri - Şair Adem Bayar

Bir milattır benim için 24 Kasım.
Beş yıldır bir çığ gibi büyüyor
Acısı dinmeyen bu gönül yasım.
Bu sene her şey bitiyor.
Mevsimden midir, bilinmez,
Ayrılığa doğru esiyor rüzgar.

Acıdır hayat.
Yaşanılası değildir demiyorum ama
Acıdır işte.
Acıdan hazzetmeyecekler varsa,
İsterlerse istifa edebilirler
Bu müptelalıktan derhal.

İter birbirini yalnızlıkla kalabalık.
Arada kalanlar bölünür defalarca.
Kim bilir kaç kişinin aklında
Aynı anda geçer çekip gitmek.
Kalmak en kötüsüdür hem.
İşte bu yüzden kal diyorum sana.

İki deniz, bir de ben.
Hikaye üç kişilik...
İki kalbin ritminin aynı anda bozulması
Ya da durulması dalgaların,
Hiçbiri konuşulmadı.
Susan biz değildik,

Bir zamanlar gözlerine bakan gözlerim,
Şimdi akan gözyaşımla ıslanır oldu.
Bir zamanlar aşkla dolup taşan yüreğim,
Verdiğin bu dersten sonra uslanır oldu.

Bir zamanlar senin için can veriyorken,

Seni bilmem ama,
Ben kendimi öylesine yalnız hissediyorum ki,
Bazen, o çok çekindiğim
Yalnızlığa alışma fikrine
Sıcak baktığımı fark ederek ürperiyorum.
İnsan sevdiğine bile alışmakta zorluk çekerken

Allahım, kelimelerini istiyorum senden
Ödünç olarak.
Kendimi ifade edeceğim
Onları alarak.
Yazarken de çizerken de seni anacağım.
Yazdığım da çizdiğim de sende başlayıp sende son bulacak.

Ankara'ya hiç yağmur yağmaz.
Yağmur hep benim kalbime yağar.
Gözyaşlarıma karışır, kalbime akan
Ve onu boğar.

Ankara'ya hiç güneş doğmaz.

Kimseye bir şey anlatamayanlar vardır bir de.
Kimseye anlatılamayan şeylerin olması gibi.
İşte ben de anlatılamayanları anlatamayanlardanım...

Eski toprak, yeni filizler...
Yakışır mı,
Zamansız belki de bu sual.
Eskir anılar, yenilenir izler.
Tenler, benler değişir
Ve senler, sizler.