Adem Ayazsın Şiirleri - Şair Adem Ayazsın

Gölgesinde dinlendik, yorgunluktur bize kalan
Dünya, gölgesinden bile daha büyük bir yalan

Öleceğini bile bile dünyaya dalmak nedendi
Uyardı Rabbim. Bak Kuran'da ne dendi

Artık yanlızca O'na güvenip O'na dayanın
Cehennemde yanmadan dünyada yanın

Annesinin karnını tekmelediği dünyaya
Gülerek gelen var mı ki gülerek gitsin
Öyle bir imtihan ki niceleri kalmış yaya
Ölümden sonraki akıbete gülerek gitsin

Dünyaya aldanmayan Peygamberi tanırken
Dünyaya aldanma derim kendim aldanırken

Dünya yalandır deyip de yine dünyaya kanıyorsun
Sen ahiret tarlasına yalan derken bile aldanıyorsun

Dünyaya meyletmek yanlış bir karardı
Çünkü nereye yönelsek orası karardı

Devrilmiş at gibi çekip vururlar seni
Yanıp kül olsan bir de savururlar seni

O eski sen;
Bilmem ki ne desem
Hangisini söylesem
Dünyadaki cennetim
Ahirette minnetim
Bozulmayan diyetim

Yokluğunda ne evim var ne de ocağım
Ben evim diye hep sana sığınacağım

Acı verse de düşündükçe dünlerim
Yine de özletiyor dünlerimi günlerim
Dünlerimde sen varsın ey ağrısı güzel
Gel diye seslen bana ey çağrısı güzel