Adem Ayazsın Şiirleri - Şair Adem Ayazsın

Günahla nefis arasında perde olan edep ile ardır
Nefis; haramı helal gibi süsleyen bir hilekardır

En büyük mutluluk hissettiğiniz değerdir
Dünyadaki cennet, o sevildiğiniz yerdir

Bir tren yolunun raylarıyız biz
Tutunuyoruz, yanaşamıyoruz
Nedir bu sevdanın ardındaki giz
Bakışıyoruz, kavuşamıyoruz

Ne unut seni iyi gününde ayakta uyutanı
Ne de unut zor gününde seni ayakta tutanı

Ey ruhuma can veren yar, var mı sen gibi iksir
Bin alim uğraşsa da anlatamaz seni bin tevsir

Şerre meydan okuyan Er de bitmez
Ere meydan okuyan şer de bitmez
Güç de kuvvet de İmandadır amma
İman denilen başak yerde bitmez

Seni düşünüyorum gözlerim kapalı
Seni düşünüyorum gözlerim açık
Seni düşünüyorum otururken
Yahut bir durakta dururken
Bilmiyorum sen mi çoksun
Yoksa ben miyim yoksun

Sevdalarım oldu benim ama
Yar üstüne yar sevmedim
Gözlerim doldu benim
Dert çektim ses etmedim

Allah'ım
Aklım imanımdan emindir
Varlığın inancıma yemindir
Akılsızdır seni inkar edenler
Sensiz nasıl dirilir bedenler
Zavallı değil midir dünyayı

Huzur, insanların sizi rahat bıraktığı andır
Kendi neslinden kaçan tek canlı insandır.