Adem Ayazsın Şiirleri - Şair Adem Ayazsın

Sensizlik çöllerime hayalinle su taşırım
Her daim yokluğunu varlığınla paylaşırım

Ey karagözlü yar, yüreğin de mi karadır
Bu kaçıncı açtığın, kapanmayan yaradır
Zulüm nedir, zalim kimdir bilmezdim
Bilseydim kara gözlerinde ölmezdim
Sevmek, zannetme öyle iki hecedir
Seni sevmek gün ışığında gecedir

Sensiz geçmez oldu ne dakika ne gün ne hafta
Hüzün, keder, hasret bugün yine aynı safta
O kadar çaresizim ki çare bile insafta

Kulaklık takılı
Gözlerim kapalı
Sorular kafamda
Kafamsa camda
Yüreğim inliyor
Derdimi dinliyor

Ne kadar kırgın olsa da yürekler
Yine insan, yüreğindekini bekler

Çok ağlarsın gün gelir gözünün yaşı biter
Gönül soğur, çarpan yüreğin savaşı biter

Ey bedbahtlar
Karışmayın dünyama acı benim dert benim
Yükümü kaldıracak omuz benim sırt benim
Zindan olsa ne çıkar mekan benim yurt benim
Benim kavgam nefsimle kuzu benim kurt benim

Üzülme ey mazlum
Zalimlerin savrulup yıkılması belki bir ahında saklıdır
Allah’ın intikamı belki bir gecenin sabahında saklıdır

Ey Zalim Şah!

İftira ederek alıyorsun her günahımı
Rabbime yolluyorum inan ki her gün ahımı

Dün ezilen mazlumlar şimdi zalim oldu
Arşı titretti bu zulüm, mezalim oldu

Safları sık tutun dediler, bizler saf olduk
Şeytanın bile vicdanında el insaf olduk