İnsana meylettim yüzlerce defa
Görmedim ben asla insanda vefa
Savurup attılar olsam da gemi
Yalnız bıraktılar benle gölgemi
Ey insafsız yar!
Bu kaçıncı dağdır senin için aştığım
Kalmadı uğruna vuruşup savaştığım
Ey vefasız yar!
Verdiğim emeği, boşa çevirdin
Ben uğraştıkça sen, başa çevirdin
Mevsim bahar iken, kışa çevirdin
Bizi güldürecek sen misin dünya?
Bütün ocakları, yaktın kül ettin
Dünya dediğin ahirete nispeten zevki anlıktır
Kanma dünyaya, neticesi ebedi pişmanlıktır
Helalinden yaşarsan belki terkedileceksin
Allah seninleyse korkma, yalnızlık sultanlıktır
Öyle bir yan ki, yanmayan bir yürek varsa da yansın
Yanan her yüreğin feryadı gazap için arşa dayansın
Zalimi o gazapla yaksın Allah, yanan mazlumlara inat
Sonra zulme sessiz kalanları yaksın, haykıranlara inat
Ben hep yanındayım yalanına hep şunu derim
Yalnız geldiğim yalan dünyadan yalnız giderim
Gün gelir ne dua edenim kalır ne hatırlayanım
Bir yanım kara toprak, taş duvarken bir yanım
Ondaki güzellik kimseye benzemezdi
Huri onu görse, ben güzelim demezdi
Bir gülüşü var ki, güller onu tanırdı
Aşk esrarlı bir sırdır, sanma bana yasaklısın
Belki de kaderimin en güzel yerinde saklısın
Ya bir umut ver, sensiz ızdırapta olan ruhum dayansın
Ya bitir umutlarımı, ben yanayım ve ruhum da yansın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!