Abdulkadir Karaman Şiirleri - Şair Abdul ...

Terkedilmiş yollarda yapayalnız biriyim
Gözlerime buğulu hatıralar sarılmış.
Bâzen yoksul bir derviş, bâzen çılgın çeriyim.
Denizim, ırmakları denizine darılmış.

Zaman koyu karanlık, yalnızlık derin girdap

Hiç kimseye sırtını dayamadan,
Hep başkaları için yaşadığı,
Ve başkalarına adadığı,
Her tarafı yamadan
Hayatını...
Anlamaya çalıştı...

Her şey hayâl; gerçek bir, değişmeyen tek gerçek!
Yine kendi, gerçeği değiştirebilecek.

25.03.03

Ne arayan var, ne soran?
Bir köşede unutuldum.
Seven kâlbim oldu vîran
Bir köşede unutuldum!

Derdim azar yavaş yavaş

Beni benden çok seven, sevdiğim bir vardı
İmdâdıma yetişir, her belâdan kollardı.

Antikadan kıymetli, elmastan değerliydi
İtibarı, makamı her şeyi yeterliydi.

Ayrılmaya ve unutmaya
ilk defa karar verdiğim zamandı
son ağladığım, senin için…
bir film şeridi gibi geçerken
yaşadığımız her şey
ve canım parça parça koparken gözlerimden.

Kalk ayağa uyuşuk!
Yatma zamanı değil şimdi.
Kuru temizlet,
Yağ bağlamış gözlerini…
Harekete geçir;
Yosun tutmuş insafını,

Yarın…
Gözkapaklarında zamanın birkaç damla yaş
Kalbinde umutların
Söndürülemeyen yangın
Tükenirken sabır yavaş yavaş
Düşleri… Gülüşleri sarar bir salgın.

İhtiras, kıskançlık müzmin hastalık
Tasarı, yok etmek engel hedefi…
Nankörlük ruhlarda pörsük yamalık
Yangına bir çıra kelime kâfi.

Hareket başladı, hikaye hazır

Gözyaşı ektiğim bu yol...
Kahrını, derdini bir yana bırakıp
ümidime beklettiğim bu yol....
Ömrümü tükettiğim bu yol....
sevgimi...sevincimi harcadığım...
Hep özlemini çektiğim bu yol...