İçim yanıyor, sorma canım anne,
Çok yalnız kaldım, bu düya’da anne,
Göz yaşım dinmez,silense yok anne,
İçim kanıyor, gönül sevgin nerde.
Hani o sevgin, yokmuş meğer eşin,
Alev aldı gönül, Hak’a yanmakta,
Kavrulsun gönül, Hak’ına susamakta.
Çare arar gönül, yarası akmakta,
Derman vere Tanrı, ben aciz kuluna.
“gönlüm aşıktır,aşk şarabı içerim,
Gönlüme düştün bahar vakti güzeldin de sen,
Aşk_ına yandım külüm kaldı hazan gelmeden,
Kör talihim aldı benden seni, sevsem’ de ben,
Ufka bakıp ağlarım, aklıma geldin’ de sen.
Sevda mıdır çektiğim, ufka neden ağlarım,
Mef’ûlü / Mefâîlü / Feûlün
(- -.) (. - -.) (. - -)
Gün battı, karanlık yine çöktü,
Yıldızlara baktım, yine üzgün,
Gökten, yine bir,bir göle düştü,
Yaşadım,sağlığımın el verdiği kadar,
cebimin, dolusu kadar,
gücümün yettiği kadar yaşadım,
param pulum,sağlığım kadar.
yaşadım.
Yılları harman ettim, savurdum rüzgarlara,
Sarardı soldu yüzüm, benzedim bozkırlara,
Kum oldum çakıl oldum, serildim ben yollara,
Ömrümün sonu geldi, yıllara ağlarken ben.
Kimseler bakmaz oldu, söz veren sözlerime,
Nedir bilemedim şu çekip durduğum,
Şu geçen ömrümün, hazin hazanında,
Gözlerimin yaşıyla hayaller kurduğum,
Yine ufkumda, batan güneş bağrında.
Yanıp kül oldum, senin aşkın uğrunda,
Sevdiğimi kaybettim, yine gönlüm yaralı,
Bahçeme hazan gelmiş, kurudu gülün dalı,
Gözlerim dolu yaşla, ben yarimden ayrılalı,
Hicranla ağlıyorum yok’da gönlümün balı.
Hüzün dolu içimde, bayram gelse neyime,
Bahar geldi.
Bahar geldi sevda bahçelerine.
Yeşerdi uykuya yatmış badem ağaçları yeniden,
çiçeklendi dallar.
Sokaklara dökülmüş’ de taze kuzular,
parklar cıvıl, cıvıl, caddeler kaldırımlar cıvıl, cıvıl, geçilmiyor insandan.
Gamımla yoğrulurum, bilmiyor yarim ne çare,
Hüzün dolan bu gönül, der-t_ilen yanar virane,
Yanıp durur yüreğim, tütmüyor neden bu hane,
Zalim değilde nedir söyle, sevdiğim şu kadın.
Gamımla ülfetimiz var, neden hüzünlü hane,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!