Ah, ah şu ayrılık ne zalimsin sen,
Bazen ağlatırsın, bazen özleten,
Ayrılık acı derlerdi bilmezdim,
Anladım hasretmiş, ömrü tüketen.
Keşke sevmeseydim, özlem olmazdı,
Ah Leyla’m.
Ben sana gönül verdim, başkasına değil.
Aşk ile sevdiğim sensin.
Sen neden benden hala şüphe edersin.
Gönlüm senin ve yüreğim senin.
Gözlerim seni arar ve hayalim sensin.
Bir av gibi baktın bana, sen avcı’ mı oldun,
En canfeza yerden, beni sen aşk ile vurdun,
Ah avcı ne yaptın, beni sen dertlere koydun,
En canfeza yerden beni sen aşk ele vurdun,
Sensiz yapamaz oldu, şu gönlüm beni anla,
Ömrüm seni sevmekle, geçip gitti bilirsen,
Ömrümce senin aşkına yandım seviyorken,
Sensiz’ mi bıraktın beni sen şimdi güzel yar,
Ömrümce senin aşkına yanmış birisiyken.
Bensiz yapamazdın hani sen şimdi ne oldu,
1-
Yıllar ne çabuk geçti, gönül âşkla yanarken,
Günden güne soldum, hazanın vakti gelirken,
Ömrüm sona yaklaştı,hüzün doldu gönül de,
Ağlar şu gönül şimdi, kaçan yıllara her gün.
2-
Arım balım çiçeğim sevdiğim gönül meleğim,
Senin yolunda Helâldir canım yüzün göreyim,
Sanır’ mısın seni sevmez gönül. Güzel meleğim,
Alın yazım seni sevmek, bırak biraz seveyim.
Yeter, yeter bana çektirdiğin, gülümse biraz,
Karaağaçlarda, sarkardı kara üzümler,
Çiğnenirdi eskiden, şarhanalarda üzümler,
Asma tefeği ile, içilirdi bol köpükler,
Ata ocağı söndü, dolmaz oldu o köfünler.
Toplanırdı üzümler, ağır olurdu köfünler,
Aynalar söyler,der’ ki yaşın geçmiş,
Saçlar kırarmış,gitme vaktin gelmiş,
Ne ararsın sen,her sabah karşımda,
Hiç bakma bana, işin çoktan bitmiş.
Aynalar hep der, nerde şu gençliğin,
Sokaklarda savaş, ermiyor aklım,
Televizyon radyo, hepsini bıraktım,
Yorgun gözlerimi, pazar da sattım,
Geri verdi alan, hem de kızarak.
Yanlışlık var dedim yerine taktım,
Vardık dost meclisine, girdik elmas kapıdan,
Bir dost yer açıp açtı, düz çökmüş de sağından,
Neyzen ney çaldı, her dost Allah, Allah dedikçe,
Gönül âşkıyla sarhoş olduk, gam aldık ondan.
Ya Rab dedik ağladık, neyzen ney-i çalarken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!