Zümrüdü Anka Şiirleri - Şair Zümrüdü Anka

Ucurumun kenarındayım hızır,
Dibe açılıp takıldı kafam.
Ellerim kanarcasına taşlara çırpınışım
Bıraktı oracıkta damlalar izimi.
Rüzgara kafa tutuşum geldi gözümün önüne.
Ruh ve bedenin bütünlüğüne kenetlendi sözlerim.

Toprak seninle kiymetlendi gözümde anam.
Sen ne zaman ki toprağa kavuştun ,
İşte tamda o zamanda toprağın değerini , kıymetini ve eşsiz ligini anladım.
Şimdi senin etinden kalan kemikler oranın altında , toprak koruyor yine seni.
Etin karıştı çiçeklere verdi canını.
Şimdilerde diktiğimiz çiçekler yeşermiyor.

Düğümleniyor boğazımda kelimeler ve derin bir sessizlikle boğuluyorum.

Çoğu zaman kendimi uçurumun ucunda sallanırken buluyorum.

Sukunetine sarılırım sessizliğin,
Bırakırım ne varsa elimde
Beynimi sessizliğin sakinliğine emanet ederim.
Yoksa beynimden taşan soruların cevapların arasına sıkışı veririm.
Bırakmalı insan olanı olduğu yerde.
Olayları , eşyaları , zamanları ,mekanları.

Yorulmuşum , yılmışım ama nafile.
Gidiyor işte zaman , almış önüne hayatımı.
Sürüklüyor kendisiyle.
Sormuyor ki bana,
Gelecek miydin sen?
Duracak mısın , kalacak mısın yoksa geberip gidecek misin?

Sessizlikte mi merak edilir insan ?
Hiç konuşmayacak gibi sussam ,
Susuşumu duyar mısın?
Kırıldığımı sezer mi yüreğin ,
Bir çocuğun küsmesine benzer susuşum ,
Bir duvar bulur da hatalıymışım gibi

Kaç bahar geçti , gidişinin ardından.
Kaç zaman tuzla buz oldu yüreğim.
Kaç günün gecesine boğuldu gözlerim.
Kaç hayal son buldu sezemediğim yüreğinde.
Kaç mektup geri döndü cevapsız.
Kaç yıl geçti ruhun şad olalı.

Seslensem sesime ses olmazsın
Çağırsam bir yarama derman olmazsın.
Sorsam kim gönderdi bilmezsin.
Taşa tutar mısın sen de beni el gibi!

Dünde kaldı boynuma astığım iplik.
Tekmeleyeceğim tabureye oturuyorum artık.
Oturup düşünüyor ve defterimi çıkarıp bir boş sayfa yirtiyorum. Yazıyorum içimde kalan beni yaralayan anıları, ne kadar kalmışsa üstelik. Sonra alıyorum tutuyorum başımın üstünde bir müddet daha. Gidecekler artık biliyorum , Allah'ım dan umduğum medet , tutuyor beni buracikta. Sonra kağıdı kül tabağında yakıyorum. Bekliyorum küllensin , küllensin ki bitsin gitsin içimdeki beni benden ettiğim terk edişlik.