Zümrüdü Anka Şiirleri - Şair Zümrüdü Anka

Ne kadar da korkmuştum oysa o sokaktan gidince ,
Herşey değişecek,
Hiç birşey eskisi gibi olmayacak gibi geliyordu.
Zorla girdiğim o sokaktan zorla beni ayırdılar.

Ah bi gitsek diyordum önceleri

Gelmekte olan gelir de , sen karşılamayı öğren.
Verilen verilirde, sen tutmasını öğren.
Deli tayların koşusunda kaldı aklın.
Var git de anlındaki nal'ın gerçekliğini öğren.
Gel gel de Özünü Hâk'ka bağla!

Ölmekten daha ağır Özlemek...

Yorgunluğun demindeyim.
Çaresizliğin zirvesinde.
Kimsesizliğin içinde.
Yaşamın ramağında.

Gitsem gidemeyen,

Akla karanın ortasında,
Yelkensiz bir gemide,
Rotasız bir limanda,
Ucsuz bucaksız bir gökyüzündeyim.
İyilik ve kötülüğün içinde,
Doğruluk ve dürüstlüğün yanındayım.

Hani olmaz ,olamazdı ama gelsen ya Anne
Sarsan beni kollarına
Hiç olmazsa rüyalarda buluşsak seninle
20'li çağlarında
Otursak seninle ne kadar gençleşmişsin desem.
Sen bana uzak durmam gereken insanlardan bahsetsen yine...

Yarin kapısını kapattım,
Kilit vurdum her yerinden,
Neşteri vurdum en derinden.

Düşüncelerimi uykuya ,
Kendimi Allah'a

Vakti gelince öleyim öyle işte kumrunun sevdasına olan sadakatiyle bende

Issızlaşıyor hislerim.

Bir çığlığın avucunda buluyorum hayatı.
Bir dağın tepesinde buluyorum yaşamı.
Bir hissin en derininde buluyorum seni.
Bir bir saymakla bitmez , nereye gitsem sen varsın.

Bilmem bu kaçıncı mektubum Anne ,
Sana ulaştıramadığım içimde tutamadığım. 2 sene önce bugündü yaptığın son şaka. Tabi şakanı ertesi gün yanına geldiğimde anlamıştım.
Birgün öncesi 1 Nisan günü abimin yüzü gülerek yanımıza gelişini , konuştuğunu söyleyişiyle hepimizin yüzünde oluşan tebessüm dün gibi hâlâ aklımda. Hastanenin bahçesinde kalan adamın bile yanımıza gelip iyi haber mi geldi diyerek mutluluğumuza ortak oluşu. Onun kendine banklardan yaptığı evi bizimle paylayışı bizim yemeğimizi onunla paylayışımız gibi. İçimizde oluşan , imkansızı imkanlı hâle getirdiğini düşündüğümüz o an sadece konuştuğunu duymamızdı. Bilemezdik bunun senin son konuşman olacağını ,sesini seni birdaha hiç göremeyecek,duyamayacak ve dokunamayacağımızı bilemezdik ve bilemedikte. Ertesi sabah her zaman ki gibi Babamla çıktık yola ve öyle bir umut var ki yüreğimde kanatlanmış yanına uçup gelmeyi bekleyen. Benimle de konuşabilir misin umudu ! Umut işte...
İçeriye alınmam ile gözlerinin içinden yitip giden kuşlar gördüm. Umudum yerle bir oldu ,konuşmak bir kenara 30 senedir senin gözlerinde bu kadar çaresizliğe şahit olmamıştım.
Ah Annem gözüm hâlâ yollarda bir gün birgün diyorum çıkıp geleceksin al yanaklarınla o muhteşem gülüşün ve sevgi dolu bakışınla.