Zümrüdü Anka Şiirleri - Şair Zümrüdü Anka

Bir an var.
Birde geride kalan anı.
Bir sen var.
Varlığıyla canıma can katan.
Bir de derin sevdası.
Acısız sevmek olur mu?

Başım öyle ağır ki bedenime
Assam bir yere sallansa boşluğuna hayatın.
Kalsa öylece...

Kimseler dokunmasa,
Kimseler görmese,

Nerede olduğunu ve ne hissettiğini,
Gözlerinin içindeki bebeğin karalığından anlatırsın aslında.
Gözlerine çektiğin sürmeden değil,
Giydiğin kıyafetin bulunduğun ortama uymamasından değil.
Acı çoğunlukla içinde yaşanır,
Dışarı vurması volkanın lavlarını püskürtmesinin verdiği kor gibi yakar etrafı.

Beynim de dönüp dolaşan sözcükler bir anda yok olup gidiyorlar. Sanki görünmez bir kalem ile alıyorum kaleme yazılarımı. Bir görünmezlik sardı soldan sağa yaklaşan , tırnak uçlarından beynime ulaşan bir karamsarlık. Ait olamama hissi. Kendini tanıyamama, olağanın tam aksi bir durum sergiliyorum bugünlerde. Evrene gönderdiğim tebessümler ,iyi dilekler şimşek çakar gibi yüreğime vuruyor tüm karamsarlığıyla. Yani yokmuşum gibi,hiç olmamışım hissi var. Oysa ki buradayım ve varım. Ne kadar düşünsem nafile artık aklayamıyor iyi tarafından bakamıyorum olaylara ,silüetlere. Çıkarsız ,çatışmasız sembolsüz değil hiçbir şey gözümde.

Eleği asamıyorum duvara, unu eleyemiyor,Kumu karamıyorum. Dengenin dengesizliğinde kayboluyorum. Gittikten sonra anlaşılan değerlere sevgilerle saygılara karışmıyorum. Mutlu olma yada kavga edecek bir çığlık halinde boğazımdaki düğünde yutkunamadığım serzenişlerin arasında suyla normale dönme çabasına giriyorum.
Su diyorum bir yudum su yaptıklarınıza,yapmadıklarınıza ,aldıklarınıza ,alamadığımız için yaraladıklarınıza,
bıraktıklarınıza,bırakmadıklarınıza,
götürdüklerinize,isteyip götüremediklerinize

Gitmek istiyorum bazen ,
Uçsuz bucaksız,
Yalansız dolansız olan bir yerlere.
Huzur koksun istiyorum yosunumun üzerindeki taş.
Denizimin üzerindeki çarşafa dolanayım da
Hafif hafif yüzüme çarpsın rüzgar.

Bir kelime etsen mezarımın üzerinde güller açacak.

Yaşamak dedikleri şeyin sadece nefes almaktan ibaret olduğu zamanlardayım. Bir nefes ötende , bir nefes sonrası yanındayım.
Beklemekteyim...
Yaşamaktayım...
Acı çekmekte ve sınanmaya devam etmekteyim.
Beklerken devam eden bir yaşamın olduğunun farkında olsam da yetişemiyorum akışına , bir rüzgar esiyor ve savuruyor beni. Dönüp bakınca neredeyim diyorum , nereye savruldum yine. Savrulan hayatlar arasına karışıyor bedenim. Uykularım çıkmazlara sürüklüyor beni. Rüyalarda yaşıyor gibiyim şu aralar ,korkular ve çıkmazlar arasında korkuyla sesleniyorum sana bakarak babama . Baba Baba ama biliyor musun sanki duymuyor , bakıyor öylece yardım etmiyor koruyup kollamıyor gibi. Öyle değildir biliyorum ama etkisinden çıkamıyorum gördüklerimin . Kabuslar çoğaldıkca çoğalıyor...

Sabah olmaz diyordun bak oldu sabah
Güneş yüzünü göstermemiş bugün.
Hava bulutlu ,
Uyanırken gülmemişsin anlaşılan sende benim gibi.
Bir telaş var.
Gökyüzünde,

Herşey sanıyoruz ki her zaman olduğu gibi devam edecek. Karanlığın kör saatinde uyuyacağım , güneşin doğuşunun kaç saat sonrası ardından uyanacağım. Olmuyor bazen işte öyle. Karanlık aydınlığa dönerken uyuya kalıyorum kimi zaman. Kimi zaman ise ; gün ağırırken iniyor gözlerime perde. Belki de en çok üzgün olduğum zamanlarda yummak istiyorum kirpiklerimi. Sımsıkı hemde ...
Çoğu zaman uyanmak istemiyorum. Bazense hemen sabah olsun istiyorum. Hayallerimde sarılıyorum sana yine özlem dolu. Sonra yan yana gelince huzursuz , sorunlu hallerimiz çıkıyor açığa. Niye diyorum niye , ama bile bile ladesi çoktan demiştim kalbime. Unutuyorum aniden öfkem sevgime , sevgim nefretime karışıyor işte oracıkta. Bilinmez bir durumda sadece bakıyorum göğe. Hâlâ içimde bir umutla...

İki sallancağın arkasındayım
Birine çocukluğumu oturttum
Birine yitirilmiş hissizleşmiş duygularımı
Orta yolu bulmalı şimdiye dönmeliyiz.

Çocukluğumdan başladım sallamaya hislerimi