Zümrüdü Anka Şiirleri - Şair Zümrüdü Anka

Sonbahara hep aşık oldum.
Her anı belirsiz.
Her anı doyumsuz.
Güneşi ayrı , rengi ayrı ,kokusu bir başka .
Yağmur geliyor.
Kuşlar bir bir konuyor kuru dallara.

Bekledim seni öylece ,
Düşünmemeye çalışarak
Arada seslendiğim de oldu içimden yalan yok.
Bırakıp gidemedim seni öylece
Yada kendimi bırakıp gidemedim oracıkta.
Çok dalgalı bu ara düşüncelerim.

Yazmayacaksın öyle mi ?
Gururun geçti mi yine sevginin önüne.
Kalsın kalsın son sözler içimizde.
Kapatmayalim bu defteri.
Kalsın oracıkta öylece temiz ve eskimiş.
Eskisin bırak her beyaz sayfasında suskunlugumuzdaki kelimeler akıp gidiyor farkında değil misin?

Beynimle yüreğim arasında dolaşan harfleri birleştirip bulmacayı çözüme ulaştıramıyorum.
Gel gitler var ,
Bulutlar , şimşekler, yağmur var
Doluya çeviriyor nicedir
Düştüğü yeri incitiyor.
Karı birbirine değmeden düşüyor da

Ben ne zaman kendimi seçsem kalboldum.
Ne zaman istenmediğimi anlasam , suçlamadım kimseyi. Dumanı üstünde bir suydum oysa. Dingin bir deniz yatağının girdabındaydi beynim !

Sanki herşey boş gibi, hiç gibi.
Var gibiyim de , yok gibiyim de.
Kandırmaya daha fazla gerek yok!
Dediğim anda bambaşka bir gerçeklik ile kala kalıyorum.
Ne yana dönsem garip bir eşik
Hangi eşikten nasıl geçilir bilmem.

Yanındayım diyenleri hiç görmedi şu gözlerim.
(Gözlerim avaz avaz çağladı da gören olmadı.)
Seninleyim diyenleri hiç hissetmedi şu yüreğim.
(İçlerinde kimsesiz kala kalkışı mı bilen olmadı.)

Olmadı işte;

Nasıl etmeli ,
Ne demeli ,
Bilemiyorum.
Özledim diyememenin çaresizliğindeyim.
Dokunamamanın,sarılamamanın,seslenememenin deminde...
Ne olursa olsun , Sen varsın ya Annem diyememenin uçurumunda.

Bu aralar var ile yokun arasına sıkışmış gibiyim. Ne yana dönsem bıçak darbeleri. Ne yana dönsem güvensizlik. Korkularımı tetikleyen neydi ? Kabuslarımı çoğaltan beni iyice dibine dibine sürükleyen hayatın.
Kafam allak bullak. Bedenim ağır geliyor. Toprağa sersem dinlense , göğe yükseltsem uçsa. Sonra içimde filizlenen ne varsa toprağı katıp ardına yaşasa.
Yorgunluğun hangi evresi , kafamın yanmasının hangi devresindeyim bilemiyorum.
Açık olan tüm yolları bir bir kapatıyorum ardımdan.

Merhaba Meleğim ;
Sana bu hafta gelemedim , hâlâm gidişinin ardından 40 gün dolmuş onun için gelemedim. Senin yanına gelmediğim zamanlar pek iyi geçmiyor. Birkaç gündür güne baş ağrısıyla uyanıyor olmamda buna sebep. Akşam olmasını ve eve gitmeyi iple çekiyorum. Bu iş yerinde arada kaldı düşüncelerim. Tam olarak benimseyemediğim gibi bir yandan da işin ucunda tutmaya çalışıyorum. Bence yolun yarısı 33 Anne. Yarılanan bir ömrün yorgunluğu üzerimde. Sensiz geçen 1 yıl 9 ay 10 gün benim için katlana katlana geçti öyle dakika saat değil. Sanki bir gün 1yıl oldu bana. Şimdi ki yorgunluğum ,yılgınlığım bundan. Zamanın geçişine engel olamıyorum. Nazım Hikmet'in dediği gibi "Kafamı çıkarıp dolaba kilitlesem bir haftalığına
karanlığına boş bir dolabın.
Omuzlarıma bir çınar diksem kafamın yerine
uyusam gölgesinde bir haftalığına...