Acıyı sevmek olur mu diye soruyorum kendime
Sonra dönüp diyorum ki ; kendime sorduğum sorunun en ağır cevabı bu.
Acıyı sevmek olur mu hiç diyorum sonra yine bir daha kendime
O zaman ufacık bir ışık beliriyor.
Acıyı sevmek olmaz, olamaz, olmamalı...
Beynimi esir alan sana sesleniyorum
Seherin vaktinde isteğin en güzeliyle
Bir yel alıp savurdu
Geldim yüreğinin kapısına.
Kapıyı çalmadan açılan evimin penceresinden
El sallıyorum sana
Geldim de oturdum pencerenin kenarına
Bilmece içerisinde bilinmezliklerin doğruluğunu çözmek üzereyken yanlış cevaplar karmaşaya sürükledi. Bilebilmek herşeyi mümkün değilken,buna çabalamakda neyin nesi oluyor ki. Herşeyi bilemez, herşeye yetişemez,her düşündüğün doğru olamaz ve her an herkes mutlu olamaz. Bu kadar olumsuzluğun içinde olumlu ile ilerlemek ve olmazları olur hâle gelebileceği düşüncesinden vazgeçmek zorundasın. Ağaçlar bile her zaman çiçek açmazken,rutieli bozup yüreğinin her zaman çiçek bahçesi içerisinde olduğunu beklemeyeceksin. Hayat her zaman çiçekler sunmaz sana. Sunduğu zaman ise; kıymet bilip güzelliğini görmen ve yaşanan gerekir. Sıra düze giden bir yaşam,yaşam olmaktan çıkar. İnişler,çıkışlar vardır. Almak ve vermek...
İstediğinde bir nebze sana gelen... Gelenden hayıflanmak yerine görmen gerekir aslında. Görüp aslında istediğinin bu olup olmadığını sorgulayıp devam edip etmemek. Hani bir kıyaslama vardır iyi veya kötü, zengin ve fakir, mutlu ve mutsuz, aptal veya zeki,bilgili ve bilgisiz gibi. Herşeyden bir parça alırsın ve sürdürmek senin elindedir. Tercihin doğru ve yanlışı vardır. Hayatın içindeysen yaşıyorsun dur nasıl yaşadığın en çok sana sonra sana ne verdiğine senin neleri alabildiğine bağlıdır ve asıl mesele senin ne isteyip ne istemediğini bunun için verdiğin çabaya bağlıdır. Bunun içerisine hırsların,egoların, özgüvenin, güvensizliğin, yalanın, dolanın,hep ben deyişin girdiğinde çamur şekillenmeye girer,buda kendiliğinden olmaz ellerinle yoğurur ve şekillendirmeye geçersin çamuru istersen şekilsiz ne olduğu belirsiz bir nesne haline gelir istersen bir sıfatın ta kendisi oluverir. Elinden iş gelmiyor mu varsayalım ki öyle o zaman seninde yapabileceğin birşey vardır bunu bulmalı ve harekete geçmelisin. Kimi yazar hemde anlatamadığı herşeyi çok güzel yazar. Kimi konuşur yazamadığı herşeyi sözleriyle,sesiyle, duruşuyla,mimikleri ve ifade tarzıyla çok güzel yansıtır. Bazıları var olanı çok güzel seslendirir anlamlandırır. Unutma mutlaka herşeyden verilen bir parça sende bir bakımdan fazladır. Keşfetmenin tadına vararak kendi içinde kendin bulursun kendini. Sen sadece sen değilsindir!
Sensiz hiç birşey olmayacak gibi sevgili
Güneş doğmayacak , yıldız çıkmayacak
Ben , ben hep eksik kalacak gibiyim.
Sensiz ben olmayacak gibi sevgili
Şu sigaranın dumanı bile sensiz tütmeyecek gibi ,
Seni benden öncesi ve sonrası ile sevdim.
Seni yüzündeki o kocaman gülümsemeyle sevdim.
Sesinin buğusuna gecenin sessizliğini katarak sevdim.
Ses tonuna bütün duyguları ayrı ayrı katışını sevdim.
Okuduğun ilk şiir de hayran oldum sana.
Bir ay doğar İlk akşamdan geceden diyerek başladığın türküde kenetlendim sana.
Siyah zülfüm dön bak hele ne hale geldi yüreğim,
Nereye dönüp baksam eksiğim
Gel bul hele nerelere gitti bu yürek bir bilsen
Koca bir mutluluğun içinde yeşerdi annemin olmayışı yaktı kül etti
Etti etti de derdine çare bulamadım.
Dön dön hele çocukluğum geçiyor gözümün önünden
Enkazdan sağ kurtulan oldu mu?
Yüreğine yenik düşmeyen?
Olmaz dediklerini olduran.
Bitmez denileni bitiren.
Yok sayılanı var eden.
Geçip gitmeyen gidemeyen bir yürek ağrısıdır bu senden bana yadigâr kalan. Sana da Anneannem bırakmış. Gidene rahmet okumuşlar ,kalana sağlık üstüne de sabır eklemişler. Taşın yosun ile savaşı... Süre gelmiş ölümler ve doğumlar ne önüne geçebilmişler ne de korkularını yenebilmişler. Gitmiş yosun taşa tutunmuş...
"Taşa değmesin ayağın "
Söylenebilecek ,
Sevdiğin bir insan için istenebilecek
En güzel temenni ve duaydı benim için
Orada kopuyor işte bende ipler.
Neden ayağının taşa bile düğmesini istemediğimiz sevdiklerimizi taş ile çeviriyor
Yaşama tutunmak nasıl olur diye sorgularken ,
Dönüp söylenen sözlere takılı kaldı yüreğim,
Ben oğlumla kaldırımda yürüyebilmenin hayalini kuruyorum dedi ve ekledi:
Oğlum krize girmeden ,elini tutup yürüyebilmek.
Oğlum Baba diyor ama hâlâ Anne demedi
Annesi oğlumun Anne diyeceği anı bekleyerek tutunuyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!