Zühtü Bakır Şiirleri - Şair Zühtü Bakır

Bir defa kırılınca
Bin özür bekler de
Bir özür dilemek
Gelmez aklına
Kırınca bin defa

Artık ben
Konuşmayacağım bundan sonra
Yokluğum konuşacak
Ve acı tatlı
Bıraktığım hatıralar

Çiçekler elvan elvan
Tepeler duman duman
Bereket ayı nisan
Dolaşır üstümüzde

Yüklü yüklü bulutlar

Yollardan arabalar gelip geçiyor
Yağmurlar yağıyor hayat saçıyor
Arılar yayılmış kırda çiçek seçiyor
Bahar gelmiş Gadmer’e

Kırlarda kardelen çiçekleri

Uyuttular tarlaları
Kovdular inekleri koyunları
Kaçtılar şehirlere
Sığındılar betonlara
Kestiler ayaklarını yerden
Ateşi soydular

Penseye kaptırır gibi elini
Kalbini aşka kaptırma
Çok ağlarsın
Çok inlersin
Çok
Kağnı tekerlekleri gibi

Ağlamak bir diz olsa
Ben de üstüne koysam başımı
Saatlerce uyusam
Alsam uykumu

Ağlamak gölgesi olsa bir ağacın

Bakalım
Nereye varacak bu işin sonu
Bu işin sonunda kim olacak galip
Kim olacak mağlup
Kim gülecek
Kim kaybedecek

Yolu İstanbul’un bana göründü
Bana düşen artık çekip de gitmek
Gam doldu sevinçten içim arındı
Bana düşen artık çekip de gitmek

Kalmadım yuvamda sabit bir kuşum

Güle diken yatak sermek gibidir
Vücudu öldürür gurbette bayram
Bahar bahçesinde kızgın tipidir
Sevinci soldurur gurbette bayram

Bir dalga yükselir çarpar kıyıya